Η Marfin και το ποινικό μητρώο της αριστεράς

Πολλές φορές έχουμε πει ότι η αριστερά χαρακτηρίζεται από δύο πράγματα: βία και θράσος

Marfin

Πολλές φορές έχουμε πει ότι η αριστερά χαρακτηρίζεται από δύο πράγματα: βία και θράσος. Βία που χρησιμοποιείται για την επιβολή των στρεβλών απόψεών της προς όποιους δεν συμφωνούν μαζί της και θράσος για να εγκαλεί τους άλλους ιδεολογικούς χώρους που δεν αντιμετωπίζουν τη βία που η ίδια προκαλεί. Κι αν κάποιος βρεθεί να την αντιμετωπίσει “επί του πεδίου”, χαρακτηρίζεται συλλήβδην ως φασίστας. Απλά πράγματα. Εγώ θα σπάω, θα σε κατηγορώ που δεν σταματάς το σπάσιμο, αλλά εάν το σταματήσεις είσαι φασίστας. Για να μην έχετε κενά...

Αυτήν ακριβώς τη διανοητική βαβέλ θυμίζουν οι ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ (και άλλων, και άλλων...) για την θλιβερή επέτειο της δολοφονίας (αυτή ήταν όντως δολοφονία)  τεσσάρων ανθρώπων (η Αγγελική Παπαθανασοπούλου ήταν έγκυος τεσσάρων μηνών) στη Marfin πριν από 15 χρόνια, για το περιστατικό όπου αριστεροί τραμπούκοι χτύπησαν την ιδιοκτήτρια του κυλικείου στην πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, καθώς και για την επίθεση με τον σοβαρό τραυματισμό διδακτορικού φοιτητή εντός της νομικής σχολής κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για την προοπτική των αποφοίτων στην αγορά εργασίας (“Ημέρες Καριέρας”).

Διαβάστε τι γράφει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη Marfin: “Πέρασαν 15 χρόνια (5 Μαΐου 2010) από την ημέρα που τρεις συνάνθρωποί μας κάηκαν εγκλωβισμένοι στην Τράπεζα Marfin κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Κουκουλοφόροι πέταξαν μολότοφ σκορπίζοντας τον θάνατο στο κτίριο της τράπεζας ενώ ήταν σε εξέλιξη η διαμαρτυρία χιλιάδων πολιτών για το πρώτο μνημόνιο.

Μία μολότοφ σαν και εκείνες που έριχναν κουκουλοφόροι προβοκάτορες, ανενόχλητοι από την ΕΛ.ΑΣ, δίπλα σε παιδιά και οικογένειες και στο πρόσφατο ειρηνικό συλλαλητήριο της 28ης Φεβρουαρίου 2025 για τα Τέμπη.”

Διαβάστε τι γράφει επίσης για το ξύλο που έφαγε η ιδιοκτήτρια του κυλικείου στην Πολυτεχνειούπολη: “Λίγες μέρες μετά την άθλια επίθεση τραμπούκων στη Νομική Σχολή Αθηνών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός φοιτητή, σήμερα, άλλη ομάδα επέλεξε να χτυπήσει την Πολυτεχνειούπολη του Ζωγράφου και συγκεκριμένα το κυλικείο της Σχολής των Μηχανολόγων Μηχανικών, με αποτέλεσμα και τον τραυματισμό της ιδιοκτήτριας του κυλικείου.

Η επανάληψη τέτοιου είδους περιστατικών αποδεικνύει την ανικανότητα -αν όχι την υπαιτιότητα- της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του αρμόδιου υπουργού Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Εκτός αν μας πει πάλι ο κ. Μητσοτάκης ότι φταίνε οι φοιτητές της Νομικής και του Πολυτεχνείου!”

Για τους τραμπούκους της νομικής, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έβγαλε επίσημη ανακοίνωση, αλλά ο εκπρόσωπος Τύπου του έγραψε: “Αντί να περιορίσουν την εισερχόμενη στα ΑΕΙ εγκληματικότητα και να φροντίσουν να διαλευκανθεί η υπόθεση της επίθεσης στη Νομική Αθηνών στοχοποιούν τους φοιτητές και τα Δημόσια Πανεπιστήμια ως δήθεν “κέντρα ανομίας”.

Μόνη τους αγωνία η ενίσχυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ευτυχώς, για την ελληνική κοινωνία, δυστυχώς για την κυβέρνηση ΝΔ τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια είναι ακόμα στα καλύτερα του κόσμου παρά την προσπάθεια Μητσοτάκη να τα “υπονομεύσει” υπέρ των ιδιωτικών.

Η αληθινή εικόνα της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ είναι η κατάκτηση της τρίτης θέση στον 18ο Διεθνή Διαγωνισμό Εικονικής Δίκης Ρωμαϊκού Δικαίου (International Roman Law Moot Court Competition), που πραγματοποιήθηκε στις 8-12 Απριλίου 2025 στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.”

Ποιο είναι το συμπέρασμα που βγάζει ο ανυποψίαστος αναγνώστης από αυτές τις ανακοινώσεις; 

Αρχικά, καταλαβαίνει ότι στη Μαρφίν αυτοί που δολοφόνησαν τέσσερις ανθρώπους ήταν “βαλτοί”. Από ποιον όμως; Από την Αστυνομία; Αν είναι έτσι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε τη διακυβέρνηση γιατί δεν τους εντόπισε και να τους τιμωρήσει; Γιατί δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: είτε αυτοί που φώναζαν “Να καείτε, σε τράπεζα δουλεύετε”, που πέταγαν τις μολότοφ και που εμπόδιζαν τα πυροσβεστικά οχήματα να φτάσουν στο σημείο, δεν ήταν προβοκάτορες αλλά τραμπούκοι δολοφόνοι τους οποίους όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν αποτύχει να εντοπίσουν και να τιμωρήσουν, είτε ήταν προβοκάτορες (άρα εγκάθετοι των αρχών) και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση αποφάσισε να τους καλύψει όταν έγινε ο ίδιος η Αρχή. Μήπως το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ να ρωτήσει τον κ. Τόσκα και την κα Γεροβασίλη που ήταν υπουργοί δημοσίας τάξεως της κυβέρνησής Τσίπρα; 

Από την άλλη, για τον ξυλοδαρμό της ιδιοκτήτριας του κυλικείου της πολυτεχνικής σχολής, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει έστω και ακροθιγώς να αναφέρει ότι αυτοί που την χτύπησαν δεν ήταν τίποτα τυχαίοι, αλλά αφισοκολλητές αριστερής ιδεολογίας. Αντίστοιχο “ξέπλυμα” προσπαθεί να κάνει και με την ανακοίνωση για τον ξυλοδαρμό του διδακτορικού φοιτητή στη νομική, αποφεύγοντας να αναφέρει ότι η εκδήλωση είχε διοργανωθεί από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Εκτός κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η λοιπή αριστερά υπονοούν ότι κάποιοι δαπίτες με κουκούλα μπήκαν στη νομική και χτύπησαν τους δαπίτες χωρίς κουκούλα προκειμένου να κατηγορηθούν τα “άγια” παιδιά της αριστεράς. Γελοιότητες.

Γιατί όσο βολεύει να κατηγορούνται οι “προβοκάτορες”, η αριστερά εμφανίζεται ως καλή και αγαθή. Όταν συμβεί και οι μάσκες των τραμπούκων πέσουν και αποκαλυφθεί ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά αριστεροί τραμπούκοι, τότε αλλάζει η υπερασπιστική γραμμή, δίνοντας ιδεολογική και ηθική κάλυψη στους επίδοξους μιμητές. Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τις μολότοφ για τις οποίες σημασία έχει αν είσαι από εκεί που τις ρίχνουν ή από εκεί που τις δέχονται; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα ΚΝΑΤ και το Χημείο το 1985; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη 17Ν, την οποία σύσσωμη η αριστερά εμφάνιζε ως “προβοκάτορες του αστικού καθεστώτος” και μόλις συνελήφθησαν και αποκαλύφθηκε ότι ήταν αυτό που όλοι περίμεναν, δηλαδή αριστεροί τραμπούκοι, έφτασαν στελέχη από όλη την γκάμα της αριστεράς να πηγαίνουν ως μάρτυρες υπεράσπισής τους στο δικαστήριο;

Ας μην κοροϊδεύομαστε μεταξύ μας. Η αριστερά πάντοτε υπέθαλπε και κάλυπτε με ιδεολογικό μανδύα τη βία που προέρχεται από τις τάξεις της, ενώ ταυτόχρονα καταδικάζει και καλεί σε ακραία καταστολή της όποιας βίας δεν ελέγχεται από την ίδια. Επιθυμεί να έχει το μονοπώλιο της βίας του πεζοδρομίου, κατ’ αντιστοιχία με την ιδεολογική βία την οποία ασκεί ούτως ή άλλως ανέλεγκτη. Τι κι αν στη διαδικασία της επαναστατικής γυμναστικής “θυσιάζονται” και μερικοί προλετάριοι; Οι δολοφονημένοι της Marfin, η ιδιοκτήτρια του κυλικείου και ο διδακτορικός φοιτητής, αν και δεν ήταν εκπρόσωποι του κεφαλαίου, ήταν το απαραίτητο “λίπασμα” του επαναστατικού προτσές. Έτσι δεν το λέτε σύντροφοι; 

Μην παρεξηγιέστε όμως μετά, όταν σας λέμε ότι η αριστερά δεν έχει ιστορία αλλά ποινικό μητρώο.  

* Ο Ηλίας Ψυχογιός είναι Σύμβουλος Πληροφορικής 

ilpsychogios@gmail.com

17 0 Bookmark