Quiz για πολύ δυνατούς λύτες: Το... ευρωπαϊκό απωθημένο και το σενάριο «ρυθμιστή»
Θυμάστε το 2019; Τέλη καλοκαιριού, λίγο μετά τις εκλογές του Ιουλίου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε μόλις ανέβει τα σκαλιά του Μαξίμου και ένα από τα πρώτα μεγάλα «διλήμματα» του νέου πρωθυπουργού ήταν ποιον θα στείλει στην Κομισιόν. Η Ελλάδα έπρεπε να ορίσει Επίτροπο στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Ερώτηση κρίσεως:
Ποιο όνομα ακουγόταν έντονα τότε ως υποψήφιο για την Αθήνα;
α) Δημήτρης Αβραμόπουλος (ξανά)
β) Κώστας Καραμανλής (ο πρ.)
γ) Αντώνης Σαμαράς
δ) Γιώργος Λιανός (γιατί όχι;)
Αν απαντήσατε γ), έχετε πολύ καλή μνήμη.
Ο Σαμαράς, ως πρώην πρωθυπουργός με διεθνές εκτόπισμα, είχε θεωρηθεί φαβορί για μια θέση Επίτροπου -και μάλιστα τιμητική, υψηλού προφίλ, πιθανότατα Αντιπρόεδρος της Επιτροπής. Μόνο που, ξαφνικά, στο κάδρο μπήκε ο Μαργαρίτης Σχοινάς. Ήταν τότε εκπρόσωπος της Κομισιόν, εξωκοινοβουλευτικός και καθόλου... «βαρύ» πολιτικό όνομα, αλλά με σχέσεις-κλειδιά στις Βρυξέλλες.
Ο Μητσοτάκης επέλεξε τον Σχοινά. Εκ του αποτελέσματος, σωστά. Εγινε Αντιπρόεδρος. Αλλά για τον Σαμαρά, λένε οι γνωρίζοντες, ήταν η στιγμή που κάτι μέσα του «κλείδωσε».
Και επιστρέφουμε στο παρόν: Στο σενάριο «κόμμα-ρυθμιστής».
Οι πληροφορίες από το σαμαρικό περιβάλλον είναι σαφείς (αλλά κυκλοφορούν... ψιθυριστά). Αν ο Σαμαράς δει στις επόμενες εκλογές ότι η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι μακρινό σενάριο, τότε υπάρχει στο τραπέζι το ενδεχόμενο δημιουργίας κόμματος, με στόχο να λειτουργήσει ως ρυθμιστικός παράγοντας - και όχι απλώς ως διαμαρτυρία.
Το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΝΔ δεν αποκλείεται, λένε.Με μία σημαντική, κομβική προϋπόθεση: Όχι με αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Γιατί; Ας το πούμε κομψά: Ο Αντώνης δεν θέλει ούτε να ακούει ούτε να βλέπει - ούτε καν ζωγραφιστό, τον πρωθυπουργό.
Και γιατί αυτή η αποστροφή; Διότι, όπως θυμούνται παλιοί της ΝΔ, το 2016 ο Σαμαράς είχε συμβάλλει καθοριστικά στην εκλογή Μητσοτάκη, κόντρα στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Επομένως, θεωρούσε (και ίσως ακόμα θεωρεί) ότι ο Κυριάκος του χρωστάει την προεδρία - και κατ’ επέκταση την πρωθυπουργία.
Από τότε, όμως, μεσολάβησαν πολλά. Και κυρίως... τίποτα. Ούτε ουσιαστική στήριξη. Ούτε υπουργείο. Ούτε επίτροπος. Μόνο αποστάσεις.
Συμπέρασμα;
Η ΝΔ κοιτά το ’26 με αγωνία.
Ο Αντώνης κοιτά το ’26 με στυλό και μπλοκάκι.
Κι αν δει «παράθυρο ρυθμιστή», ίσως ξαναπαίξει.
Αλλά όχι με Κυριάκο στο τιμόνι.
Ο Αντώνης, το encore και το... περιβόλι με τα αγκάθια
Το comeback Σαμαρά στο Πολεμικό Μουσείο είχε και συνέχεια. Γιατί όταν παίζει Αντώνης, παίζει και σασπένς, και κάμερα, και... παρασκήνιο δεύτερης σειράς.
Το βράδυ της Τρίτης, στο κατάμεστο αμφιθέατρο, η πολιτική γεωγραφία της Δεξιάς αποτυπώθηκε με τρόπο απολύτως παραστατικό: από τη μία πλευρά, ο Μίλτος Χρυσομάλλης - ορκισμένος σαμαρικός και... καμάρι της Μεσσηνίας. Ακριβώς δίπλα του, καθόταν ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, πρώην υπουργός και νυν βουλευτής Ροδόπης. Δεν φαινόταν καλά - τον κάλυπτε ο μπροστινός του, ηθελημένα ή μη- αλλά ήταν εκεί. Και η παρουσία του δεν πέρασε απαρατήρητη.
Θεωρείται «καραμανλικός» με τη βούλα, όμως στη ραδιοφωνική του συνέντευξη την επόμενη μέρα έριξε καρφιά προς το Μαξίμου με χειρουργική ακρίβεια: «Πάντοτε οι πρωθυπουργοί άκουγαν τους προηγούμενους. Αυτό πρέπει να γίνεται και σήμερα... Η ανασφάλεια και η αλαζονεία είναι οι κακοί σύμβουλοι της εξουσίας…».
Στο «περιβόλι» του Πολεμικού Μουσείου, λοιπόν, είχε και άνθη (χειροκροτήματα, πατριωτισμό, επευφημίες), είχε και αγκάθια: συγκρατημένες παρουσίες, σιωπηλές διαφωνίες και χαμηλόφωνες παρατηρήσεις που ακουγόντουσαν πιο ηχηρά κι από μικρόφωνο σε live μετάδοση.
Θυμάστε ποιοι ήταν εκεί; (τα είπαμε και χθες). Πληθώρα παλιών γαλάζιων στελεχών, παλιά γνώριμα πρόσωπα των ΑΝΕΛ, ο πρώην περιφερειάρχης Γιώργος Πατούλης... και, για όσους πρόσεξαν, ο Γιώργος Τσίπρας. Ναι, ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που μόλις δυο 24ωρα πριν είχε φύγει με ηχηρό «μπαμ», μιλώντας για «κατρακύλα» της Κουμουνδούρου. Τι γύρευε στο σαμαρικό meeting; Άβυσσος...
Την ώρα που ο Σαμαράς κατακεραύνωνε την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, πολλοί κρατούσαν σημειώσεις. Και ακόμα περισσότεροι κρατούσαν αποστάσεις.
Πάντως, το σενάριο για νέο κόμμα δεν μοιάζει πια τόσο ακραίο, ενώ την ίδια στιγμή η πολιτική κινητικότητα γύρω από τον πρώην πρωθυπουργό φουντώνει.
Το ερώτημα παραμένει:
Είναι ο Αντώνης απλώς η φωνή της παραδοσιακής Δεξιάς, ή προετοιμάζει μια επιστροφή που δεν θα είναι μόνο ιδεολογική αλλά και εκλογική;
Το τουρκικό θαλάσσιο παζλ: Λύνει ή… μπερδεύει;
Μπορεί η Τουρκία να παρουσίασε πανηγυρικά τον νέο της Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, μιλώντας για «επίσημη καταχώριση», όμως γνώστες των διεθνών θεμάτων βάζουν τα πράγματα στη θέση τους - ή, καλύτερα, στη σωστή θάλασσα.
Unesco δεν σημαίνει Δίκαιο της Θάλασσας
Ο χάρτης κατατέθηκε στην UNESCO, όχι στον ΟΗΕ. Και αυτό λέει πολλά.
Γιατί;
Η μόνη διεθνής βάση που αναγνωρίζεται για την καταχώριση θαλάσσιων ζωνών είναι αυτή του ΟΗΕ και αφορά αποκλειστικά τις χώρες που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).
Η Τουρκία δεν την έχει υπογράψει. Άρα δεν μπορεί να κάνει καμία επίσημη χαρτογράφηση. Ή, όπως έλεγε γνωστός διπλωμάτης: «Αυτόν τον χάρτη θα μπορούσαν να τον είχαν καταθέσει και στο Λούβρο».
Η περίφημη γραμμή του χάρτη
Απλώνεται από τον Έβρο, κόβει το Αιγαίο στη μέση, φτάνει έως την Κρήτη.
Τι σηματοδοτεί; Τη θεμελιώδη τουρκική θέση ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδα - μόνο οι ηπειρωτικές ακτές δικαιούνται.
Μόνο που το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έχει αποφανθεί επανειλημμένως ότι και τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα, ανεξαρτήτως μεγέθους ή αποστάσεως.
Ο αστερίσκος της Άγκυρας… δεν σώζει την παρτίδα
Η Άγκυρα, με μικρό αστερίσκο στον χάρτη, δηλώνει ότι η γραμμή στο Αιγαίο είναι… «προσωρινή», μέχρι να υπάρξει συμφωνία με την Ελλάδα.
Στην Ανατολική Μεσόγειο, όμως, θεωρεί τη δική της γραμμή μόνιμη, λέγοντας ότι «ισχύει από το 2020».
Με απλά λόγια: ζητά διαπραγμάτευση για το Αιγαίο αλλά μονομερή αποδοχή στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και οι γκρίζες ζώνες; Πού πήγαν;
Πολλοί ανέμεναν ότι με τον νέο χάρτη θα δινόταν σήμα ποιες περιοχές του Αιγαίου θεωρεί η Τουρκία «γκρίζες ζώνες κυριαρχίας».
Αντί γι’ αυτό, έκανε το εξής:
Έβαλε το ίδιο (λευκό) χρώμα σε όλη την τουρκική επικράτεια και… στα υπόλοιπα κράτη γύρω από αυτήν.
Έτσι, καμία νησιωτική περιοχή δεν ξεχωρίζει ως «διαφιλονικούμενη». Το μήνυμα είναι σαφές: «Αυτό θα το κρατήσουμε για επόμενο επεισόδιο».
Και στο βάθος...ΟΗΕ
Στα διπλωματικά πηγαδάκια τις τελευταίες μέρες δεν ήταν τόσο ο χάρτης που απασχόλησε, όσο το timing και το θερμόμετρο στην Αθήνα.
Ψίθυροι στα ενδότερα του ΥΠΕΞ λένε πως η παρουσίαση του τουρκικού σχεδίου έγινε ενόψει ΟΗΕ και έχει διπλό στόχο:
α) να εμφανίσει η Άγκυρα πως έχει «τεκμηριωμένες θέσεις» για τις θαλάσσιες ζώνες,
β) να ασκήσει πίεση στους συμμάχους της -και στην Ελλάδα- για να ξεκινήσει «διάλογος ουσίας».
Στο Μαξίμου, πάντως, υπήρξε μικρή ενόχληση όταν κυκλοφόρησε σε non-paper ότι «παρακολουθούμε, αλλά δεν ανησυχούμε». Ορισμένοι θεώρησαν πως η φράση αυτή είναι λίγο πολύ... Μονάχου του '38. Από το επικοινωνιακό επιτελείο ειπώθηκε ότι δεν υπάρχει λόγος για σπασμωδικές αντιδράσεις και πως «η Ελλάδα παραμένει σταθερά προσανατολισμένη στο διεθνές δίκαιο».
Στο υπουργείο Άμυνας, λέγεται πως το ΓΕΕΘΑ αξιολογεί τον χάρτη περισσότερο επιχειρησιακά παρά νομικά: δηλαδή, ποιοι χώροι έχουν εν δυνάμει στρατηγική αξία και πώς προβάλλονται στο πεδίο - όχι μόνο στο χαρτί.
Και στην Πειραιώς;
Οι γαλάζιοι σχολιάζουν χαμηλόφωνα πως τέτοιοι χάρτες είναι «τροχιοδεικτικά» για όσα θα πέσουν στο τραπέζι μόλις ανάψει η προεκλογική μηχανή ενόψει 2026.
Κάποιοι πιο έμπειροι, όμως, θυμίζουν πως τέτοιες περίοδοι «χαμηλής έντασης» είναι συνήθως τα πιο ύπουλα κύματα πριν από μια πιο σοβαρή διπλωματική αναμέτρηση.
Και μία λεπτομέρεια για δυνατούς λύτες:
Όσοι έχουν δει προσεκτικά τον τουρκικό χάρτη, παρατηρούν ότι η χάραξη αγγίζει σημεία όπου ήδη έχουν κατατεθεί ελληνικά σχέδια για θαλάσσια πάρκα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Green Deal.
Τυχαίο; Διπλωμάτης με χιούμορ απαντούσε:
«Όχι και τόσο. Οι Τούρκοι δεν θέλουν απλώς θάλασσα - θέλουν και… πόντους χρηματοδότησης από Βρυξέλλες!»
Ελληνικό ενδιαφέρον σε... ιταλικό timing
Περίεργα μηνύματα μας έρχονται από την Ιταλία. Μια από τις ιστορικότερες και επιφανέστερες τράπεζες της Ιταλίας και μεγαλύτερος μέτοχος της Generali αποφάσισε, σε μια ιδιαίτερη χρονική συγκυρία, να ρίξει... φως στην Ελλάδα. Για πρώτη φορά, ξεκινά κάλυψη για ελληνικό όμιλο υποδομών (και συγκεκριμένα για τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ με τιμή στόχο τα 28,8 ευρώ, προβλέποντας περιθώριο ανόδου 45%).
Συμπτωματικά, την ίδια ώρα παίζεται στην Ιταλία πραγματικό θρίλερ για το ποιος θα ελέγξει τον τραπεζικό χάρτη της χώρας.
Στις αρχές του έτους, ομάδα βασικών μετόχων -αποτελούμενη από δύο από τις πιο παλιές επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας (Francesco Gaetano Caltagirone και Leonardo Del Vecchio)- κατέθεσε δημόσια πρόταση εξαγοράς, ύψους 14 δισ. δολαρίων, μέσω της Monte Dei Paschi, στην οποία επίσης διατηρούν συμμετοχή.
Η διοίκηση της Mediobanca αντέδρασε, καταθέτοντας σε δεύτερο χρόνο δική της πρόταση εξαγοράς της Banca Generali, του τραπεζικού βραχίονα της Generali, ύψους 7 δισ. δολαρίων.
Πιο πρόσφατα, στο πλαίσιο της γενικής συνέλευσης των μετόχων, αποκαλύφθηκε ότι και η Unicredit έχει αποκτήσει ποσοστό συμμετοχής, χωρίς να έχει αποσαφηνίσει τις προθέσεις της. Τα βλέμματα στρέφονται πλέον στη γενική συνέλευση της 25ης Σεπτεμβρίου.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
