Του Bill Dudley*
Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) βρίσκεται υπό πολιορκία. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ απειλεί συνεχώς να απολύσει τον πρόεδρο της Fed Τζερόμ Πάουελ. Άλλοι εξαπολύουν κριτική με την ελπίδα να γίνουν ο διάδοχος του Πάουελ. Δύο διοικητές της Fed αντιτάχθηκαν στην απόφαση της περασμένης εβδομάδας να διατηρήσει σταθερά τα επιτόκια, η πρώτη πολλαπλή διαφωνία από το 1993.
Μην ξεγελιέστε από το δράμα. Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο η Fed διαχειρίζεται την οικονομία, είναι ως επί το πλείστον μια τρικυμία εν ποτηρίω.
Ο Τραμπ έχει πολύ μικρή επιρροή στον Πάουελ. Το Ανώτατο Δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι ο πρόεδρος της Fed δεν μπορεί να απολυθεί παρά μόνο αν υπάρχει «λόγος» - ένα ανάχωμα που οι υπερβάσεις κόστους ανακαίνισης που έχει επικαλεστεί ο πρόεδρος δεν πληρούν. Ο Πάουελ σκοπεύει να εκτίσει τη θητεία του έως τον Μάιο του 2026 και ενδεχομένως να παραμείνει περαιτέρω ως διοικητής. Αυτός, όχι ο Τραμπ, έχει τον έλεγχο της Fed.
Όποιος διαδεχθεί τον Πάουελ μπορεί να μην υπακούσει στον Τραμπ μόλις αναλάβει τα καθήκοντά του. Αν πιεστεί να μειώσει τα επιτόκια, παραβιάζοντας σαφώς την εντολή της Fed, ο πρόεδρος της Fed μπορεί να αρνηθεί - και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να πείσει την επιτροπή χάραξης πολιτικής (Federal Open Market Committee - FOMC). Ο Τραμπ πιθανότατα δεν μπορεί να διαχειριστεί τη FOMC: Θα με εξέπληττε αν του δοθεί η ευκαιρία να διορίσει περισσότερα από δύο ή τρία μέλη κατά τη διάρκεια αυτής της προεδρικής θητείας.
Η διπλή διαφωνία από τους διοικητές Μισέλ Μπόουμαν και Κρίστοφερ Γουόλερ είναι υπερβολικό να θεωρηθεί διαίρεση εντός της Fed. Και τα 19 μέλη της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς, η οποία είναι αρμόδια για τη χάραξη πολιτικής, αναμένουν μείωση των επιτοκίων τα επόμενα χρόνια, σύμφωνα με τις δικές τους οικονομικές προβλέψεις από τον Ιούνιο. Διαφέρουν μόνο ως προς το χρονοδιάγραμμα και την έκταση. Οι διαφωνίες θα πρέπει να αγνοηθούν, δεδομένης της «σύμπτωσης» ότι προέρχονται από τα μόνα δύο μέλη που διορίστηκαν από τον Τραμπ.
Η επιρροή του προέδρου της Fed στην FOMC είναι ανεπαίσθητη και πολυδιάστατη. Ο πρόεδρος καθορίζει την ημερήσια διάταξη των συνεδριάσεων, επιλέγει τα θέματα (αλλά όχι τα συμπεράσματα) των ειδικών αναλύσεων του προσωπικού που εξετάζονται στις συνεδριάσεις, καθορίζει τις αρμοδιότητες των επιτροπών για το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας και ελέγχει τους ανθρώπινους πόρους του Διοικητικού Συμβουλίου. Όταν οι διαφορές στη νομισματική πολιτική είναι μικρές, τα μέλη έχουν κάθε λόγο να παραμένουν στο πλευρό του προέδρου. Όσο μεγαλύτερη είναι η εμπειρογνωμοσύνη και η αξιοπιστία του προέδρου, τόσο περισσότερο θα είναι διατεθειμένοι να τον ακολουθήσουν. Κατά τη διάρκεια της έκρηξης των dotcom τη δεκαετία του 1990, για παράδειγμα, συμμορφώθηκαν με την κρίση του τότε προέδρου της Fed Άλαν Γκρίνσπαν ότι η αύξηση της παραγωγικότητας θα κρατούσε τον πληθωρισμό υπό έλεγχο, επειδή εμπιστεύονταν την εμπειρία του ως οικονομικού αναλυτή.
Οι ψηφοφόροι της FOMC συνήθως δεν διαφωνούν ως προς το χρονοδιάγραμμα και το μέγεθος των μέτρων, όταν συμφωνούν με τη γενική κατεύθυνση της νομισματικής πολιτικής. Περισσότερες από μία ή δύο διαφωνίες τείνουν να υποδηλώνουν σημαντική διαφωνία και μπορούν να απειλήσουν την επιρροή του προέδρου τόσο εντός της επιτροπής όσο και εκτός αυτής. Σπάνια ένας πρόεδρος της Fed θα προσπαθούσε να επιβάλει μια απόφαση όταν υπάρχει έντονη αντίθεση από περισσότερα από 2 ή 3 μέλη - αν και αυτό εξαρτάται από τα κίνητρα των διαφωνούντων. Θεωρώ, για παράδειγμα, τις δύο διαφωνίες της περασμένης εβδομάδας ως μια ειδική περίπτωση που αντικατοπτρίζει την επιθυμία του Γουόλερ να διαδεχθεί τον Πάουελ και το «ευχαριστώ» της Μπόουμαν στον Τραμπ για το διορισμό της ως αντιπροέδρου της Fed για την εποπτεία. Αμφιβάλλω ότι έχουν μειώσει το γόητρο του Πάουελ.
Έχω ασκήσει έντονη κριτική στην Fed - για το ελαττωματικό πλαίσιο νομισματικής πολιτικής της για το 2020 και για την αποτυχία της να λάβει σωστά υπόψη το κόστος και τα οφέλη της ποσοτικής χαλάρωσης, μεταξύ άλλων. Αλλά πιστεύω ότι οι επιθέσεις από τους πιθανούς διαδόχους του Πάουελ πάνε πολύ μακριά.
Οι κατηγορίες για «παρέκκλιση εντολής» υπερεκτιμούν τα στοιχεία: η πολιτική της Fed για την κλιματική αλλαγή, για παράδειγμα, παρέμεινε εξ ολοκλήρου εντός της βασικής αποστολής της για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, εστιάζοντας στον τρόπο με τον οποίο οι φυσικές καταστροφές ενδέχεται να προκαλέσουν απώλειες περιουσίας και να απομονώσουν περιουσιακά στοιχεία. Η ιδέα του «σπασίματος αβγών» για την επίτευξη «αλλαγής καθεστώτος» είναι εντελώς κακόβουλη, δεδομένης της δέσμευσης των αξιωματούχων και του προσωπικού της Fed να κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο από άποψης χρόνου, προσπάθειας και δημιουργικότητας για την επίτευξη των στόχων της κεντρικής τράπεζας (μια δέσμευση της οποίας ήμουν μάρτυρας ως πρόεδρος της Fed της Νέας Υόρκης).
Τα επιτεύγματα της Fed στη σταθεροποίηση των αγορών κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και της πανδημίας Covid, και στη μείωση του πληθωρισμού, αποφεύγοντας παράλληλα την ύφεση τα τελευταία χρόνια, αξίζουν επαίνους παρά απαξίωση. Θα χρειαστούν πολύ περισσότερα από το τελευταίο κύμα επιθέσεων για να υπονομευτεί η ανεξαρτησία που είναι ζωτικής σημασίας για να διατηρηθεί αυτό το ιστορικό.
* Ο Μπιλ Ντάντλεϊ είναι αρθρογράφος του Bloomberg Opinion. Πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης, μη εκτελεστικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ελβετικής τράπεζας UBS και μέλος του συμβουλευτικού συμβουλίου της Coinbase Global.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
