Πώς η διαπραγμάτευση Τραμπ οδηγεί σε μία μη βιώσιμη Ουκρανία και απόλυτη νίκη του Πούτιν

Του Marc Champion, αρθρογράφου του Bloomberg - Ο Ζελένσκι δεν μπορεί να συμφωνήσει με αυτούς τους όρους. Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε την οικονομία της Ουκρανίας μη βιώσιμη

Πούτιν

Χρειάστηκαν μόλις 48 ώρες για να απαντήσει το Κρεμλίνο στην απειλή του Ντόναλντ Τραμπ να επιβάλει νέες κυρώσεις, εκτός εάν η Ρωσία αποδεχτεί τη συμφωνία του για να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Πρώτα ήρθε μια δόση τύπου... Dirty Harry, καθώς ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ απέρριψε δύο ειρηνευτικές προτάσεις των ΗΠΑ. Μετά ήρθε κάτι διαφορετικό, με τη μορφή μιας ακόμη μίνι προσφοράς κατάπαυσης του πυρός, για να θολώσει τα νερά.

Ο Τραμπ είχε προειδοποιήσει αμέσως μετά τη συνάντηση στο Βατικανό με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ακολούθησε επίσης μια εβδομάδα κατά την οποία η Ρωσία είχε εντείνει τις αεροπορικές επιδρομές στις πόλεις της Ουκρανίας, καθώς και τη χερσαία επίθεσή της στα ανατολικά - παρόλο που ικανοποιήθηκαν τα περισσότερα αιτήματά της, καθώς οι ΗΠΑ παρακαλούσαν το Κρεμλίνο για μια συμφωνία για να σταματήσει ο πόλεμος. Ακόμα και ο Τραμπ αναρωτήθηκε φωναχτά.

Η κατάπαυση του πυρός στις 8-10 Μαΐου που κήρυξε ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι η άνευ όρων εκεχειρία 30 ημερών για να δημιουργηθεί χώρος για συνομιλίες διευθέτησης που ήθελαν αρχικά οι ΗΠΑ. Ούτε ήταν η επ' αόριστον κατάπαυση του πυρός, που «εμπλουτίστηκε» από μια σειρά από σημαντικές παραχωρήσεις προς τη Ρωσία πριν καν το Κίεβο πάρει τον λόγο. Ήταν, μάλλον, μια τριήμερη διακοπή για να μπορέσουν τα ρωσικά στρατεύματα και τα τανκς να παρελάσουν στην Κόκκινη Πλατεία ανενόχλητα, καθώς σηματοδοτούν τη νίκη της Μόσχας επί της Ναζιστικής Γερμανίας στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο ή άλλως Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το Κρεμλίνο ελπίζει ότι η προσφορά του θα κρατήσει τις ΗΠΑ δεσμευμένες και θα αποσπάσει την προσοχή από το γεγονός της απόρριψης των όρων ειρήνης. Ως πρώην χειριστής της KGB, ο Πούτιν αναγνωρίζει έναν απελπισμένο άνθρωπο όταν τον βλέπει. Η προτεραιότητα του Τραμπ είναι να λήξει την εκκρεμότητα στην Ουκρανία το συντομότερο δυνατό και να προχωρήσει.

Σε μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα, ο Λαβρόφ είπε στην εφημερίδα O Globo της Βραζιλίας ότι η Ρωσία πρέπει να κερδίσει διεθνή αναγνώριση για όλες τις εδαφικές της διεκδικήσεις στην Ουκρανία. Αυτό σημαίνει όχι μόνο την Κριμαία (που προσαρτήθηκε το 2014 και προσφέρθηκε από τις ΗΠΑ ως μέρος του σχεδίου διευθέτησης), αλλά και τις τέσσερις επαρχίες των οποίων την προσάρτηση κήρυξε ο Πούτιν το 2022. Οι δυνάμεις του κατάφεραν να καταλάβουν μόνο τμήματα αυτών μετά από τρία χρόνια πολέμου, οπότε η Ουκρανία θα πρέπει να διατάξει τις δυνάμεις της να αποσυρθούν από τη γη της.

Το έδαφος που ο Λαβρόφ ζητά από την Ουκρανία να εγκαταλείψει θα περιλαμβάνει όχι μόνο τα κατεχόμενα από τη Ρωσία τμήματα της Ζαπορίζια και της Χερσώνας, ανατολικά του ποταμού Δνείπερου, αλλά και τις δύο πρωτεύουσες των επαρχιών στη Δυτική όχθη. Αυτές οι πόλεις έχουν συνολικό πληθυσμό σε καιρό ειρήνης άνω του 1 εκατομμυρίου και αποτελούν σημαντικά κέντρα για τη βιομηχανία χάλυβα και τη γεωργία της Ουκρανίας.

Εάν η Ρωσία έπαιρνε τον έλεγχο όλων των τμημάτων στη Ζαπορίζια και στη Χερσώνα, τότε θα κρατούσε επίσης και τις δύο πλευρές του Δνείπερου, της αρτηρίας κάτω από την οποία σημαντικές ποσότητες ουκρανικών σιτηρών και άλλων προϊόντων περνούν στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας για εξαγωγή. Επιπλέον, η Ρωσία θα αποκτούσε προγεφυρώματα για μελλοντική στρατιωτική επέκταση στην μακρινή πλευρά ενός ποταμού που κατά τόπους έχει πλάτος πάνω από ένα μίλι. Ο ποταμός Δνείπερος έχει αποδειχθεί ένα σημαντικό στρατιωτικό εμπόδιο και για τις δύο πλευρές κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Τέλος, αυτό που ζητά ο Λαβρόφ θα απαιτούσε από την Ουκρανία να εγκαταλείψει τα υπόλοιπα τμήματα της επαρχίας του Ντόνετσκ που η Ρωσία αγωνίζεται να καταλάβει με τεράστιο κόστος. Αυτό περιλαμβάνει το Pokrovsk, έναν σημαντικό κόμβο μεταφορών και έδρα του μοναδικού ορυχείου της Ουκρανίας που παράγει άνθρακα οπτανθρακοποίησης, τον οποίο χρειάζεται για την παραγωγή χάλυβα.

Ο Ζελένσκι δεν μπορεί να συμφωνήσει με αυτούς τους όρους. Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε την οικονομία της Ουκρανίας μη βιώσιμη και ό,τι απομένει από την κυρίαρχη Ουκρανία, θα είναι ευάλωτο σε μια άλλη ρωσική εισβολή. 

Ο Τραμπ δεν έκανε λάθος που δρομολόγησε επαφές για ειρήνη. Απλώς καταδίκασε την προσπάθεια καταπίνοντας τον ψευδή ισχυρισμό της Ρωσίας ότι αναζητά μια ειρήνη που ματαιώνεται από ένα ριζοσπαστικό καθεστώς στο Κίεβο.

Όπως έχω γράψει πριν, η αμερικανική κυβέρνηση δεν χρειάζεται να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Υπάρχει περιθώριο για μια συμφωνία που απαιτεί ακόμη οδυνηρές παραχωρήσεις από τον Ζελένσκι, αλλά διασφαλίζει επίσης ένα μόνιμο τέλος στη ρωσική εισβολή και αφήνει την Ουκρανία ασφαλή, κυρίαρχη και βιώσιμη οικονομικά. Οι ΗΠΑ έχουν να παίξουν σκληρά για να καταστήσουν σαφές στον Πούτιν ότι αν αρνηθεί, δεν θα του επιτραπεί να κερδίσει τον πόλεμο. Ο Τραμπ θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τα χαρτιά που έχει και να σταματήσει να αφήνει τον εαυτό του να τον χτυπούν.


 

6 0 Bookmark