Παίκτες έρχονται, παίκτες φεύγουν και πολλές φορές η ιστορία τους ξεχνά, με άπειρα ονόματα που έχουν περάσει ένα φεγγάρι από την Ελλάδα, να έχουν χαθεί στην άβυσσο πριν οριστικά ξεχαστούν. Αν ο παίκτης δεν είναι ντριμπλαδόρος, λίγο γκολτζής, λίγο φαντεζί ή έστω λίγο «καλτ», το ποδοσφαιρικό κοινό της χώρας αργά ή γρήγορα θα προχωρήσει στον επόμενο.
Τίποτα απ' όλα αυτά όμως στην πραγματικότητα δεν έχει σημασία εάν ένας παίκτης συνδιάσει το όνομα του με μυθικές στιγμές, που δεδομένα θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες αιώνια. Ακόμη και αν είναι απλώς ένας χαφ, αργός, από την Αυστρία, που στην πραγματικότητα δεν τον γνώριζε και κανένας. Με το έτσι θέλω ο Στέφαν Σβαμπ, χωρίς να γεμίζει το μάτι κανενός, κατάφερε να γίνει ένα σπουδαίο κομμάτι στην ιστορία του ΠΑΟΚ, πετυχαίνοντας μαζί την κορυφαία κατάκτηση πρωταθλήματος που έχουμε δει τα τελευταία πάρα πολλά χρόνια.
Σταθερός, οργανωτής, μετρονόμος και άλλα τέτοια που μπορεί να ακούγονται κάπως γραφικά, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ήταν άκρως αποτελεσματικά, αλλά και χρήσιμα στον τρόπο παιχνιδιού που ο Ραζβάν Λουτσέσκου επέβαλε στους ποδοσφαιριστές του και αυτοί του το ανταπέδωσαν κάνοντας τον ξανά πρωταθλητή.
Μετά από πέντε χρόνια γεμάτα ΠΑΟΚ, ο Σβαμπ αλλάζει σελίδα στην καριέρα του και πλέον αγωνίζεται στη Γερμανία με τη φανέλα της Χόλσταϊν Κίελ, όμως πλέον είναι πολύ αργά και η καρδιά του έχει ήδη βαφτεί στα «ασπρόμαυρα». Ο «Δικέφαλος του Βορρά» θα αναμετρηθεί με τη Βόλφσμπεργκερ για τα προκριματικά του Europa League, με τον Αυστριακό να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος ώστε να μιλήσει για αυτή την επερχόμενη ευρωπαϊκή «μονομαχία».
Ο Στέφαν Σβαμπ μίλησε στο sport-fm.gr για την Βόλφσμπεργκερ και τον άλλοτε προπονητή του Ντίτμαρ Κουχμπάουερ ο οποίος παρακολουθεί τον ΠΑΟΚ από... πέρσι, για τον «Στρατηγό» Ραζβάν Λουτσέσκου, αλλά και την παράνοια που βίωσε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2024. Ενώ δεν απέφυγε να απαντήσει και για τα όσα συνέβησαν εκείνο το επεισοδιακό βράδυ στο πάρκινγκ της «OPAP Arena».
«Ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα μου και στη Βόλφσμπεργκερ δεν έχω να αποκαλύψω τίποτα»
Η αγνή αγάπη ενός ποδοσφαιριστή για την ομάδα του δεν φαίνεται μονάχα όταν φοράει τη φανέλα της, αλλά και όταν αποχωρήσει από το κλαμπ, δείχνοντας τον απαραίτητο σεβασμό προς τους οπαδούς και γενικότερα τον σύλλογο. Ιδανικό παράδειγμα είναι ο Στέφαν Σβαμπ, ο οποίος μετά την κλήρωση του ΠΑΟΚ με τη Βόλφσμπεργκερ, δήλωσε μεταξύ σοβαρού και αστείου: «Ό,τι πληροφορίες χρειαστεί ο ΠΑΟΚ για την Βόλφσμπεργκερ είμαι πρόθυμος να τις δώσω, στη Βόλφσμπεργκερ όμως δεν πρόκειται να πω τίποτα για τον ΠΑΟΚ, άλλωστε ο ΠΑΟΚ είναι πλέον η ομάδα μου». Πάντως όπως φαίνεται, οι Αυστριακοί δεν θα χρειαστούν κάποια περαιτέρω βοήθεια, καθώς έχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία που χρειάζονται.
«Ο ΠΑΟΚ πλέον είναι η ομάδα μου. Πέρασα εκεί τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μου και σαφώς έχω πολλούς φίλους στη Θεσσαλονίκη. Πέρασα μυθικές στιγμές με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, γνώρισα πολλές επιτυχίες. Αγαπάω την ομάδα, λατρεύω τον κόσμο και δεν έχω να πω μία κακή κουβέντα, ούτε για τον πρόεδρο, ούτε για τον προπονητή, ούτε για κάποιον συμπαίκτη μου. Όσον αφορά τη Βόλφσμπεργκερ, την έχω αντιμετωπίσει μερικές φορές στην καριέρα μου, αλλά μέχρι εκεί δεν με συνδέει κάτι παραπάνω μαζί της.
Τον μόνο άνθρωπο που πραγματικά γνωρίζω στη Βόλφσμπεργκερ, είναι ο Ντίτμαρ Κουχμπάουερ, που τον είχα προπονητή στο παρελθόν. Έχουμε μία πολύ καλή σχέση, αλλά ούτε και αυτός με έχει προσεγγίσει καθώς ξέρει ότι δεν θα του δώσω καμία πληροφορία για τον ΠΑΟΚ. Όμως λόγω της εξαιρετικής σχέσης που έχουμε, έχει παρακολουθήσει πολλά παιχνίδια του ΠΑΟΚ, κυρίως ευρωπαϊκές αναμετρήσεις, για να με δει να παίζω. Επομένως ξέρει πάρα πολύ καλά την ομάδα και τον τρόπο με τον οποίο παίζει ο Λουτσέσκου, είναι τρομερά προετοιμασμένος για αυτό το παιχνίδι και ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να προσέξει. Στην πραγματικότητα δεν έχω εγώ να του πω κάτι, καθώς τα ξέρει ήδη όλα. Όμως ποιοτικά δεν συγκρίνεται με την ομάδα που έχει ο ΠΑΟΚ, ενώ ξέρω και πάρα πολύ καλά τον Λουτσέσκου και είμαι σίγουρος ότι και αυτός είναι πάρα πολύ καλά προετοιμασμένος και έχει κάνει δεδομένα την ανάλυσή του. Εγώ πλέον απλώς ανυπομονώ να δω το παιχνίδι από τον καναπέ μου. Εύχομαι όμως τα καλύτερα στον Λουτσέσκου, αλλά και στον ΠΑΟΚ».
«Είμαι ακόμη διψασμένος για το ποδόσφαιρο και δεν σκοπεύω να αποσυρθώ»
Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές θεωρούν και πιστεύουν ότι έχουν το καλύτερο επάγγελμα του πλανήτη, αδιαφορώντας για την αμύθητη πίεση, αλλά και την τρομερή καταπόνηση του σώματος τους. Αυτή ακριβώς είναι και η νοοτροπία του Σβαμπ, με τον 34χρονο πλέον χαφ, να μην δέχεται να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια τόσο εύκολα, συνεχίζοντας το ταξίδι του στη Γερμανία και την Χόλσταϊν Κίελ.
«Όσο πλησίαζε το φινάλε της σεζόν, ο ΠΑΟΚ σκεφτόταν είτε να μου προσφέρει ένα συμβόλαιο ενός ακόμη έτους ή μία θέση στην ομάδα, εγώ όμως ξεκαθάρισα από πολύ νωρίς, ότι είμαι ακόμη διψασμένος για το ποδόσφαιρο και δεν σκοπεύω να αποσυρθώ. Δεν είμαι έτοιμος να αφήσω την καριέρα μου. Ενημέρωσα τον ΠΑΟΚ από πολύ νωρίς ότι θέλω τουλάχιστον δύο ακόμη χρόνια και μετά, ίσως, να αποσυρθώ. Εφόσον αυτό δεν ήταν δυνατόν τους ενημέρωσα ότι θα αποχωρήσω. Ήταν μία κοινή απόφαση να φύγω από την ομάδα και να πάω κάπου αλλού, για να ζήσω νέες εμπειρίες και έτσι και οι δύο πλευρές βγήκαν κερδισμένες».
Ο σεβασμός ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τον Σβαμπ ξεχείλιζε και η αμοιβαία αγάπη οδήγησε τον «Δικέφαλο του Βορρά» να του προσφέρει απλόχερα μία θέση στην ομάδα, ακολουθώντας το παράδειγμα του Αντρέ Βιεϊρίνια. Εκείνος όμως είχε άλλη άποψη, αρνήθηκε ευγενικά και συνέχισε να κάνει αυτό που αγαπά, να παίζει ποδόσφαιρο. Χωρίς όμως βέβαια να κλείνει αυτή την πόρτα, διότι το δέσιμο του με τον ΠΑΟΚ είναι πολύ πιθανό να τον φέρει πίσω στη Θεσσαλονίκη κάποια στιγμή.
«Ποτέ δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον, εγώ πάντως δύσκολα θα πω όχι στον ΠΑΟΚ. Αγάπησα τη Θεσσαλονίκη και πέρασα μερικά υπέροχα χρόνια με την ομάδα. Αν ο ΠΑΟΚ χρειαστεί τη βοήθεια μου, εγώ θα είμαι εδώ. Αν θέλουν να μου δώσουν μία θέση που θα ικανοποιήσει και εμένα, βεβαίως και θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά. Μέχρι τότε όμως εγώ θέλω να συνεχίσω να εξελίσσομαι και να μαθαίνω. Είναι πολύ μακριά αυτή η προοπτική στην πραγματικότητα, για να τη σκεφτώ σοβαρά από τώρα».
Η μετακίνηση του Σβαμπ στην Ελλάδα δεν ήταν τυχαία, κάθε άλλο θα έλεγε κανείς. Ο ίδιος είναι τρομακτικά οργανωτικός και πριν από κάθε μεγάλη απόφαση στη ζωή του, εξετάζει όλα τα δεδομένα και μετά κάνει το βήμα, αφού πρώτα σιγουρευτεί ότι πατάει σταθερά και δεν θα βρεθεί στο κενό. Μετά από τεράστια έρευνα, όλα τα δεδομένα του φώτισαν τον ίδιο δρόμο και αυτός οδηγούσε στη Θεσσαλονίκη. Μία διαδρομή που αν του δινόταν ξανά η ευκαιρία θα την ακολουθούσε και πάλι χωρίς δεύτερη σκέψη.
«Είμαι ένας άνθρωπος που ψάχνω και την παραμικρή λεπτομέρεια πριν κάνω μία μεταγραφή. Ψάχνω τα πάντα για την ομάδα, για τον προπονητή, τον ιδιοκτήτη, τον τεχνικό διευθυντή. Μίλησα με παλιούς παίκτες της ομάδας, ώστε να είμαι σίγουρος. Ήξερα σχεδόν όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμουν για τον ΠΑΟΚ, αλλά και για το ελληνικό πρωτάθλημα, διότι έπρεπε να ξέρω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω. Από αυτά που έμαθα, κατάλαβα ότι ο ΠΑΟΚ είναι ένα καταπληκτικό κλαμπ και πως έπρεπε να πάρω την απόφαση να έρθω στην Ελλάδα και όντως εν τέλει έκανα τη σωστή επιλογή στη καριέρα μου. Ο στόχος μου ήταν να πρωταγωνιστήσω, να κατακτήσω ένα πρωτάθλημα, όπως και έγινε. Αν κάποιος μου έλεγε ότι θα ζήσω όλα αυτά με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, θα υπέγραφα ξανά και ξανά χωρίς δεύτερη σκέψη».
«Ο Λουτσέσκου δεν θα μπορούσε να έχει καλύτερο παρατσούκλι από το "Στρατηγός"»
Αν παρομοίαζε κάποιος τον ΠΑΟΚ με ένα βασιλικό στέμμα, τότε αδιαμφησβήτητα το πιο μεγάλο και λαμπρό διαμάντι πάνω σε αυτό, θα ήταν η «Τούμπα». Το γήπεδο της ομάδας, μαζί με τους δεκάδες χιλιάδες φιλάθλους που το κατακλύζουν, είναι ο λόγος που κάθε παίκτης ερωτεύεται την «ασπρόμαυρη» λαοθάλασσα. Πέντε χρόνια το έχει ζήσει αυτό ο Σβαμπ και μετά από τόσα παιχνίδια και τόση τρέλα που έχει αντικρίσει, δεν μπορεί να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψει, τι πραγματικά δημιουργεί σε έναν ποδοσφαιριστή η ατμόσφαιρα της «Τούμπας».
«Όποιος δεν έχει δει την Τούμπα από κοντά, πιστεύει ότι αυτά που λένε όλοι είναι κάπως υπερβολικά. Όμως όταν βρίσκεσαι εκεί, όταν παίζεις, μπορείς να νιώσεις το πόσο ιδιαίτερη είναι αυτή η ατμόσφαιρα, το τι πραγματικά συμβαίνει στις κερκίδες. Εμένα όπως είναι τώρα η Τούμπα μου αρέσει πάρα πολύ, ακόμη και αν ανακατασκευαστεί. Αυτό το μέρος είναι ιστορικό, λάτρευα να παίζω εκεί μέσα, ειδικά όταν το γήπεδο ήταν γεμάτο, πραγματικά δεν μπορείς να το περιγράψεις με λέξεις. Αν αγαπάς την ομάδα και παίζεις σε αυτό το γήπεδο, τότε σε ολόκληρο το 90λεπτο, νιώθεις ότι βρίσκεσαι στον παράδεισο. Έχω αμέτρητες αναμνήσεις από μεγάλα ματς, ντέρμπι, ευρωπαϊκές βραδιές και θέλω σίγουρα να επιστρέψω και να δω ένα παιχνίδι από την κερκίδα».
Μέσα σε όλα τα καλά που συνάντησε στη Θεσσαλονίκη, ο Σβαμπ είχε την τύχη να αγωνιστεί και για τον κορυφαίο προπονητή στην ιστορία του συλλόγου, τον Ραζβάν Λουτσέσκου. Ο Αυστριακός πλέον αντιλαμβάνεται και με το παραπάνω τι εστί Ραζβάν και μάλιστα δίνει τα εύσημα για το ακριβέστατο, όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει, παρατσούκλι που έχει δοθεί στον Ρουμάνο τεχνικό, γιατί στο κάτω κάτω είναι όντως «Στρατηγός».
«Πολλά χρόνια πριν, όταν ακόμη εγώ δεν είχα έρθει στον ΠΑΟΚ, δώσατε στον Λουτσέσκου το πιο κατάλληλο παρατσούκλι, “Ο Στρατηγός”. Είναι όντως ο στρατηγός της ομάδας, όλοι οι παίκτες έχουμε τεράστιο σεβασμό για εκείνον και είχε πάντοτε την απόλυτη προσοχή μας όταν έμπαινε σε ένα δωμάτιο ή μας μιλούσε. Δεν ακουγόταν ψυχή, όλοι απλώς παρακολουθούσαν τι έχει να πει ο Λουτσέσκου και όλοι τον ακολουθούσαν. Εννοείται και οι επιτυχίες που έχει φέρει του δίνει και τη δύναμη να συνεχίσει.
Εάν ξέρεις ότι μπροστά σου έχεις έναν επιτυχημένο προπονητή τότε θα κάνεις τα πάντα για εκείνον. Είναι ένας πολύ καλός τακτικά προπονητής, προσέχει πάρα πολύ τις λεπτομέρειες και απαγορεύεται να αλλάξει κάτι που θέλει με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αν έχει αντιρρήσεις τότε απλά δεν θα παίξεις. Είναι όμως και πάρα πολύ δίκαιος, δίνει την ευκαιρία σε νέους ποδοσφαιριστές να διακριθούν και να ξεχωρίσουν. Ίσως μοιάζει πολύ αυστηρός και σκληρός, ωστόσο έχει μια εξαιρετική σχέση με όλους τους παίκτες του».
Όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν, όμως στη περίπτωση του Σβαμπ, όλα θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν πολύ πιο νωρίς από το αναμενόμενο. Μετά το φινάλε της τρίτης του σεζόν με την ομάδα, πολλά πέρναγαν από το μυαλό του, μέχρι και η πιθανότητα του χωρισμού. Τελικά όμως με χειρουργικές παρεμβάσεις, ο Λουτσέσκου τον κράτησε στην ομάδα και αυτός της άλλαξε την ιστορία. Και αν πιστεύει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ θα κατακτούσε εκείνο το μυθικό πρωτάθλημα χωρίς τον Αυστριακό, καλύτερα να το ξανασκεφτεί.
«Είχαμε μία πολύ δύσκολη χρονιά, ειδικά εκείνη η ήττα από τον Παναθηναϊκό στον τελικό του κυπέλλου. Εγώ είχα πολύ περιορισμένο χρόνο συμμετοχής και σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να αποχωρήσω από τον ΠΑΟΚ. Έκανα όμως μία πολύ σοβαρή κουβέντα με τον Λουτσέσκου και μου είπε πόσο πολύ με ήθελε στην ομάδα και ότι την επόμενη σεζόν όλα θα ήταν διαφορετικά. Έτσι εμπιστεύτηκα τον Λουτσέσκου, υπέγραψα το συμβόλαιο και η τέταρτη χρονιά μου στην ομάδα ήταν καταπληκτική. Έπαιξα πολλά παιχνίδια, έγινα σημαντικός για την ομάδα, κατακτήσαμε το πρωτάθλημα και δεν συζητώ πως ήταν η πιο σωστή απόφαση να μείνω».
«Η Τούμπα ήταν έτοιμη να εκραγεί, είπα "Τι σκ@τ@ συμβαίνει;" Και τότε πίστεψα ότι μπορούμε να το πάρουμε»
Ένας ποδοσφαιριστής θα θυμάται αιώνια, την πρώτη του συμμετοχή, το πρώτο επαγγελματικό του γκολ και ένα ματς που του άλλαξε τη ζωή και για τα πρώτα δύο μπορεί να υπερβάλουμε κιόλας. Ο Σβαμπ στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει μόνο ένα ματς να θυμάται, αλλά μία σειρά από τελικούς, που ο ΠΑΟΚ σαν άλλος μποξέρ κολλημένος στα σχοινιά, αντεπιτέθηκε και με απανωτά χτυπήματα έβγαλε «knock out» όποιον αντίπαλο στάθηκε μπροστά του.
«Το παιχνίδι με τον Άρη και ίσως και ένα με δύο ακόμα θα τα θυμάμαι σε ολόκληρη τη ζωή μου. Ήταν το πιο σημαντικό τρόπαιο που έχω κερδίσει στην καριέρα μου και το πέτυχα με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να παίξουμε μέσα στην έδρα του Άρη, απέναντι σε μία καλή ομάδα και σε ένα γήπεδο κατάμεστο με οπαδούς που θα έκαναν τα πάντα για να μας δουν να χάνουμε. Βέβαια και το παιχνίδι με την ΑΕΚ ήταν σκέτη τρέλα. Όταν όμως ο Σάστρε έκανε το 3-2 ήξερα ότι θα παλέψουμε με την ψυχή μας για να πάρουμε αυτό το πρωτάθλημα. Όταν τελείωσαν όλα, τα συναισθήματα που ένιωθα με έπνιξαν. Η ένταση, η χαρά, η συγκίνηση - όλα μαζί. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα με αυτόν τον τρόπο. Σίγουρα θα ήταν πιο ωραία να το κερδίζαμε στο δικό μας γήπεδο, όμως ότι τα καταφέραμε μέσα στην έδρα τους το κάνει ακόμη πιο γλυκό».
Το αιώνιο ερώτημα είναι, πώς μετά την ισοπαλία από τη Λαμία, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να μαζέψει τα κομμάτια του και σαν χείμαρρος, να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του, φτάνοντας μέχρι και στην κορυφή του σπουδαιότερου πρωταθλήματος, στην σύγχρονη (και όχι μόνο) ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
«Το να το πιστεύεις ή να μην το πιστεύεις δεν έχει καμία σημασία. Είμαστε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που αμειβόμαστε πολύ καλά από μία ομάδα. Είναι υποχρέωση μας να μπαίνουμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο και να κερδίζουμε. Ακόμη και μετά το παιχνίδι με τη Λαμία είχαμε την ίδια νοοτροπία. Δεν έχει σημασία τι κάνουν οι άλλες ομάδες, εμείς θα δώσουμε το 100% των δυνατοτήτων μας στην προπόνηση και στα ματς. Είχαμε όλα τα σημαντικά παιχνίδια στην έδρα μας και τα κερδίσαμε όλα, ένα προς ένα. Βλέπαμε ξαφνικά ότι αρχίσαμε να πλησιάζουμε την ΑΕΚ. Όταν η ΑΕΚ πήγε να παίξει στο Καραϊσκάκη ξεκινήσαμε να πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Εμείς παίζαμε με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα και κερδίζαμε, την ώρα που η ΑΕΚ έχανε από τον Ολυμπιακό. Εκείνη τη στιγμή μπορούσες να νιώσεις την ενέργεια της Τούμπας που ήταν έτοιμη να εκραγεί. Κάποια στιγμή είπα "Τι σκ@τ@ συμβαίνει;" και τότε όλοι ξεκινήσαμε να το πιστεύουμε και απλά παρακάλαγα από μέσα μου να λήξουν και τα δύο παιχνίδια. Μετά απλά άσε μας να πάμε στο Χαριλάου και να πάρουμε το πρωτάθλημα. Όλη η ομάδα απλά περίμενε αυτό το παιχνίδι, εκείνες τις ημέρες δεν μας ένοιαζε τίποτα άλλο».
Και έτσι, μέσα σε μία στιγμή μία ολόκληρη πόλη πήρε... φωτιά. Ο ΠΑΟΚ έγινε και πάλι πρωταθλητής Ελλάδος και οι «ασπρόμαυρη» μεριά της Θεσσαλονίκης μετέτρεψε τη νύχτα σε μέρα και δικαιολογημένα. Μία απίστευτη συσπείρωση έντασης, μεταμορφώθηκε σε έκρηξη και ύψωσε στον ουρανό κάθε έναν ποδοσφαιριστή της ομάδας ξεχωριστά. Μία μοναδική εμπειρία, την οποία ο Σβαμπ την περίμενε χρόνια, καθώς οι φίλοι του ΠΑΟΚ, όταν πρωτοήρθε, είχαν ήδη προλάβει να του δείξουν ένα ψήγμα της δικής τους τρέλας.
«Παράνοια δεν ήταν μόνο οι πανηγυρισμοί για το πρωτάθλημα. Παράνοια ήταν ακόμη και στην κατάκτηση του Κυπέλλου, την πρώτη μου χρονιά στην ομάδα, ακόμη και με τον Κορωνοϊό, τότε που απαγορευόταν ο κόσμος να κυκλοφορεί στους δρόμους. Δεν ξέρω πόσο κάνει να μιλάμε για αυτά τα πράγματα δημόσια, αλλά οι πανηγυρισμοί ήταν εντελώς τρελοί σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Από τότε, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν το πώς θα είναι οι πανηγυρισμοί για ένα πρωτάθλημα. Τελικά αυτό που περίμενα το έζησα. Ήμουν σίγουρος ότι θα ήταν μοναδικό το θέαμα, αλλά και προετοιμασμένος που ήμουν δεν περίμενα να βιώσω αυτή την κατάσταση. Ήταν ανεπανάληπτο, κάτι το μοναδικό. Αν δεν ήσουν εκεί δεν πρόκειται να καταλάβεις ποτέ το πόσο σημαντικό ήταν αυτό το πρωτάθλημα για τον κόσμο της ομάδας. Ήταν απλά τρελό».
«Το να μην τα παρατάει ποτέ, είναι μέσα στο DNA του ΠΑΟΚ»
Ο Σβαμπ έζησε πέντε γεμάτα χρόνια στη Θεσσαλονίκη και ένιωσε ότι βρήκε μία νέα οικογένεια. Όπως όμως και σε κάθε οικογένεια, υπήρξαν προβλήματα και δυσκολίες. Η τελευταία του σεζόν με την ομάδα δεν ήταν η ιδανική, όμως ακόμη και έτσι ο Αυστριακός κρατάει τα θετικά, τονίζοντας, πως σε μία τόσο κακή συγκυρία, ο ΠΑΟΚ έδειξε το πραγματικό του DNA, ότι δεν τα παρατάει ποτέ.
«Είχαμε τεράστιες προσδοκίες για την περσινή σεζόν. Θέλαμε να παίξουμε στο Champions League, να υπερασπιστούμε τα σκήπτρα του πρωταθλήματος. Όμως η χρονιά δεν πήγε όπως θα θέλαμε, ενώ ξεκίνησε και τρομερά στραβά, με αυτό το γκολ που δεχθήκαμε από τη Μάλμε στο φινάλε, στα προκριματικά του Champions League. Επιπλέον ήρθε και αυτό το περιστατικό στο παιχνίδι κυπέλλου με την ΑΕΚ και μαζί η τιμωρία του Λουτσέσκου για τόσο μεγάλο διάστημα. Έτσι όλα έγιναν όλα ακόμη πιο δύσκολα. Χάσαμε την ηρεμία και τη συγκέντρωση μας. Όμως είμαστε περήφανοι που δεν τα παρατήσαμε, συνεχίσαμε να παλεύουμε και κάναμε ένα καλό φινάλε στο πρωτάθλημα και πήραμε την τρίτη θέση. Δείξαμε το πραγματικό μας πρόσωπο, δείξαμε ότι ποτέ δεν τα παρατάμε και τουλάχιστον αφήσαμε μία ομάδα της Αθήνας πίσω μας. Είναι στο DNA και του ΠΑΟΚ, αλλά και του Λουτσέσκου να μην τα παρατάνε ποτέ».
Βέβαια αν κάτι σίγουρα στιγμάτισε την περσινή σεζόν του ΠΑΟΚ, όσο και της ΑΕΚ, είναι δεδομένα τα όσα συνέβησαν στο πάρκινγκ της «OPAP Arena», μετά το ντέρμπι «Δικεφάλων» για το κύπελο. Όμως το συμβάν αυτό ακολούθησε τους «ασπρόμαυρους» για ολόκληρο το υπόλοιπο της χρονιάς και το έφεραν πάνω τους σαν βαρίδιο και αγωνιστικά με την τιμωρία του Λουτσέσκου, αλλά και ψυχολογικά, με τους ποδοσφαιριστές να χάνουν την ηρεμία και τον προσανατολισμό τους, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο Στέφαν Σβαμπ.
«Μετά το παιχνίδι ο πρόεδρος της ΑΕΚ μπήκε μέσα στα αποδυτήρια μας, κάτι που για εμένα είναι απαγορευτικό, είναι ένας άγραφος κανόνας στο ποδόσφαιρο. Κανένας δεν ανήκει μέσα στα αποδυτήρια της αντίπαλης ομάδας. Δεν ξέρω μήπως ο πρόεδρος της ΑΕΚ δεν γνωρίζει πολλά για το ποδόσφαιρο ή δεν το σέβεται καθόλου. Έτσι ξεκίνησε και άναψε η φωτιά και συνέχισε στο λεωφορείο και το πάρκινγκ. Όλοι κατάλαβαν και όλοι οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ ζήτησαν συγνώμη, όμως ότι και αν συνέβη εκείνη την ημέρα, η τιμωρία του Λουτσέσκου ήταν πάρα πολύ σκληρή, διότι τίποτα κακό δεν συνέβη, κανένας δεν τραυματίστηκε, τίποτα στην πραγματικότητα δεν έγινε.
Σίγουρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες, όλοι μας είδαμε τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν, αλλά και πάλι πιστεύω ότι η τιμωρία ήταν υπερβολική. Ο ΠΑΟΚ έβγαλε ξεκάθαρη ανακοίνωση για το τι συνέβη και πιστεύω έδειξε ότι είναι μεγάλη ομάδα με τον τρόπο που το διαχειρίστηκε. Πάντως γενικά ήταν μία πολύ άσχημη περίοδος. Δεν μπορούσαμε να ξεφύγουμε από αυτή την ιστορία. Όλοι μας ρωτούσαν, όλοι ήθελαν να μάθουν. Εμείς έπρεπε να παίζουμε χωρίς τον προπονητή μας, που μας έδινε οδηγίες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, που μας μίλαγε στα αποδυτήρια, ήταν μία μεγάλη απώλεια που μας επηρέασε και αγωνιστικά, έως το φινάλε της σεζόν.
Πιστεύω τα τελευταία χρόνια η σχέση της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Η ΑΕΚ είχε πάρει το πρωτάθλημα τον προηγούμενο χρόνο, μετά ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το επόμενο, όμως η κάθε ομάδα θα πρέπει να κοιτάει τον εαυτό της. Υπάρχουν πολλά εχθρικά ντέρμπι στην Ελλάδα και ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να ασχολείται μόνο με τον ΠΑΟΚ. Θα πρέπει να χαράζει τον δικό του δρόμο, δεν ανήκει σε κανέναν και δεν είναι υπόχρεος σε κανέναν. Αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο να κερδίζεις τίτλους χωρίς καμία βοήθεια, κάτι που απέδειξε ο ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα που κατέκτησε».
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
