Το «κλειδί» του Τσίπρα και το προαναγγελθέν restart
Δεν χρειάζεται πια να διαβάζεις τα χείλη του, αρκεί να ακούσεις την ομιλία του. Ο Αλέξης Τσίπρας, από το βήμα της 2ης Διεθνούς Διάσκεψης για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη, δεν άφησε πολλά στη φαντασία. Το μόνο που δεν είπε ήταν το όνομα του νέου κόμματος -όλα τα άλλα ήταν εκεί: το αφήγημα, το κάλεσμα, το όραμα, η σημειολογία.
Οι φήμες υπήρχαν καιρό -"κάτι ετοιμάζει", "γράφει νέο πολιτικό κείμενο", "ψάχνει ανθρώπους εκτός ΣΥΡΙΖΑ", έλεγαν από το επιτελείο του. Μα τώρα, οι διατυπώσεις είναι ξεκάθαρες: "Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα, ένα νέο κίνημα, μια πολιτική πρωτοβουλία που θα δώσει κίνητρο να σηκωθούν οι πολίτες από τον καναπέ". Δεν πρόκειται για επαναφορά στην "κυβερνώσα Αριστερά", ούτε για αναστήλωση της "ριζοσπαστικής Αριστεράς". Πρόκειται για restart. Δηλαδή, πάμε από το μηδέν.
Κι εδώ έρχεται η Yolanda Díaz. Η παρουσία της στην εκδήλωση δεν ήταν διπλωματική χειρονομία. Ήταν πολιτικό σύμβολο: προερχόμενη από τους Podemos, η Díaz ίδρυσε το Sumar, μάζεψε πρόσωπα, όχι δομές, συνεργάστηκε με τον Σάντσεθ και σήμερα είναι Υπουργός Εργασίας στην προοδευτική κυβέρνηση της Ισπανίας. Ο Τσίπρας την είχε δίπλα του όταν μιλούσε για "ένα κλειδί που πρέπει να το βρούμε ή να το δημιουργήσουμε όλοι μαζί". Μανιφέστο ήταν, όχι ομιλία. Κι όταν λες ότι χρειάζεσαι "ένα νέο εθνικό σχέδιο ανάταξης και ανασυγκρότησης μέχρι το 2030", δεν το λες για το 2030. Το λες για να ξεκινήσεις σήμερα.
Δεν είναι τυχαίο: δεν μίλησε για "επανίδρυση" ή "επανένωση" του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έδωσε καν την εντύπωση ότι θέλει να απλώσει το χέρι σε Φάμελλο, "Νέα Αριστερά" ή άλλα τέως (δεν λέω.... Πολακοπαππάδες). Όχι. Μίλησε για πρόσωπα εκτός κομματικού μηχανισμού, για κοινωνικές συμμαχίες, για μια πολιτική πρωτοβουλία που δεν θα ανακυκλώσει τα παλιά.
Ο χρόνος; Όπως πάντα στον Τσίπρα, πολιτικά οριακός. Πιθανότατα όχι πριν το φθινόπωρο, αλλά σίγουρα πριν χαθεί το "παράθυρο ευκαιρίας" του 2026. Έχει χρόνο να στήσει αφήγημα, να βρει στελέχη και να καρπωθεί την κούραση ενός εκλογικού σώματος που σήμερα δεν βρίσκει εκπροσώπηση στην αντιπολίτευση. Άλλωστε, η βασική πολιτική ανάγκη είναι η εξής: να φανεί ότι "υπάρχει κάτι" απέναντι στον Μητσοτάκη και όχι απλώς το τίποτα της Βουλής των...297 (πλέον).
Από εδώ και πέρα, δύο είναι τα ερωτήματα:
1. Ποιοι θα είναι μαζί του στο εγχείρημα; Θα τολμήσει να βάλει νέους ανθρώπους μπροστά, χωρίς ανακύκλωση παλιών γνωστών; Ή θα δούμε κι εδώ μεταγραφή από το... πολιτικό παρελθόν;
2. Πόσο ρήγμα θα προκαλέσει στο ήδη κατακερματισμένο τοπίο της Κεντροαριστεράς; Γιατί αν κατέβει ο Τσίπρας, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελλου, ούτε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, ούτε το ΜέΡΑ του Βαρουφάκη θα μείνουν ανέγγιχτα.
Η βραδιά στο Μέγαρο ήταν περισσότερο πολιτική διακήρυξη και λιγότερο επιστημονική διάσκεψη. Και το μήνυμα εστάλη: το κλειδί το κρατάει ο ίδιος -και δείχνει διατεθειμένος να το χρησιμοποιήσει.
Τα πάρκα, τα ραντάρ και οι «γκρίζες” αλήθειες
Είναι κάτι φορές που η πράσινη ανάπτυξη μοιάζει με... μπλε κυριαρχία. Πάρτε για παράδειγμα τα δύο νέα θαλάσσια πάρκα που ανακοίνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Διάσκεψη του ΟΗΕ για τους Ωκεανούς: ένα στο Ιόνιο, ένα στο Αιγαίο. Με bottom controlling, λέει, και "νομική διαδικασία" μέχρι τέλος Ιουνίου.
Όλα πολύ οικολογικά, αν δεν ψιθύριζε πηγή (που έχει δει κάμποσες σημαδούρες να γίνονται κόκκινες γραμμές) ότι το θέμα είναι απολύτως γεωστρατηγικό. Και δη αιγαιοκεντρικό. Βλέπετε, στο Αιγαίο, το πάρκο... πιάνει κάτι σημεία που οι Τούρκοι τα λένε "γκρίζες ζώνες". Κι εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον: τα πάρκα αυτά, χωρίς να σηκώνουν σημαίες, στέλνουν μήνυμα κυριαρχίας με το στυλ "είμαστε εδώ και τα προστατεύουμε".
Πώς; Με bottom controlling, δηλαδή με συστήματα που βλέπουν τι σκάφος μπαίνει, τι σημαία έχει και τι γράφει στο ραντάρ του. Ή, όπως το είπε η πηγή, "θα μπει επιτήρηση με ραντάρ, σαν να λέμε... παρατηρητήρια οικολογικού καμουφλάζ".
Εδώ που τα λέμε, καλά κάνουν και το παίζουν περιβαλλοντολόγοι στο Μαξίμου. Αν είναι να προστατεύουμε την κυριαρχία μας με την πρόφαση της φώκιας και της Ποσειδωνίας, μέσα είμαστε. Όλα τα υπόλοιπα... τα βλέπει το ραντάρ.
Όσο για την προχθεσινή δήλωση του Εμανουέλ Μακρόν ("πρέπει να είμαστε αδιάλλακτοι όταν απειλείται η εδαφική κυριαρχία φίλων όπως η Ελλάδα και η Κύπρος"); Πολύ ωραία, πολύ συγκινητική - αλλά μην περιμένετε να δείτε γαλλική φρεγάτα να κάνει ρεσάλτο για το Καστελόριζο. Όπως λέει η πηγή, "ούτε η Γαλλία ούτε κανείς δεν θα ρισκάρει αίμα για πάρτη μας, εκτός αν έχει να πάρει πολλά παραπάνω".
Φώκιες, Ποσειδωνίες και το μόνιμο άγχος της Άγκυρας
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από τις εξαγγελίες για τα θαλάσσια πάρκα και στην Άγκυρα έπιασαν δουλειά οι ανιχνευτές κινήτρων. "Μήπως το πάρκο είναι... κάλυψη;", "μήπως το οικολογικό είναι γεωπολιτικό;", "μήπως φυτεύουν φώκιες για να σηκώσουν σημαίες;". Κάπως έτσι.
Σύμφωνα με τουρκικά μέσα, η Άγκυρα "παρακολουθεί στενά" την υπόθεση και αξιολογεί εάν οι ελληνικές πρωτοβουλίες μπλέκουν με "αμφισβητούμενες ζώνες". Και παρότι οι Τούρκοι δηλώνουν υπέρ της "προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος" (που δεν το λες και κλασικό τους άγχος), προειδοποιούν να μην γίνεται οικολογική πολιτική με… πολιτικά κίνητρα.
Ή, όπως θα έλεγε ένας πιο ωμός παρατηρητής: "άλλο να προστατεύεις φώκιες, κι άλλο να τις στήνεις σε γκρίζες ζώνες για να πεις ‘εδώ είμαι’". Διότι -και να το πούμε ξεκάθαρα- η Τουρκία ανησυχεί μήπως η Ελλάδα προσπαθεί να "βαφτίσει" εθνική παρουσία ως περιβαλλοντική ευαισθησία. Και όπως γράφουν τουρκικά δημοσιεύματα, "δεν θα επιτραπεί η αλλοίωση του ευαίσθητου status του Αιγαίου μέσω μονομερών οικολογικών κινήσεων".
Από το "σύστημα παρατήρησης" μέχρι την "κάμερα πάνω στον βράχο", όλα παραπέμπουν σε έναν ψυχρό, χαμηλής έντασης πόλεμο που παίζει με αισθητική ντοκιμαντέρ. Το Max Planck συναντά το Πεντάγωνο, και κάπου εκεί χάνεται η Ποσειδωνία μέσα στο ραντάρ.
Τι σημαίνει αυτό για εμάς; Ότι όσο το Μαξίμου φυτεύει φώκιες, η Άγκυρα φυτεύει ανακοινώσεις. Και οι "γκρίζες ζώνες" αρχίζουν να μοιάζουν με πράσινες, αλλά μόνο στο PowerPoint. Όσο για τα bottom controllers; Αυτά βλέπουν. Όλα.
Ο Μητροπολίτης, τα σκυλιά και οι... «κακοί» γονείς: όταν ο Μεσαίωνας συναντά την υπερβολή
Ντελίριου... συνέχεια για τον Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Παύλο, ο οποίος επιμένει να μας θυμίζει ότι ορισμένοι ανώτατοι κληρικοί δεν έχουν αφήσει ακόμα πίσω τους τον Μεσαίωνα - και το αποδεικνύει με το πιο παράλογο κήρυγμα της χρονιάς (...έως τώρα).
«Έρχομαι το πρωί για λειτουργίες και βλέπω όλοι να βγαίνουν με τα σκυλάκια τους, να πάνε από εδώ και από εκεί... Και το είπε ο Θεός πριν από 4.000 χρόνια... Άνθρωπε σε έφτιαξα εγώ, ο Θεός, σε έβγαλα από τα χέρια μου, εικόνα μου και εσύ το πέταξες αυτό και κατέβηκες και έγινες όμοιος με τα ζώα...».
Και κάπου εδώ το έχουμε ήδη χάσει, γιατί δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς προτείνει; Να απαγορεύσουμε τα σκυλιά; Να απαγορεύσουμε τις βόλτες με τα σκυλιά; Να κρίνουμε την ανθρώπινη αξία με βάση το ποιος έχει κατοικίδιο;
Και σαν να μην έφτανε αυτό, πετάει και το... βαρύ πυροβολικό: οι γονείς σήμερα δεν φροντίζουν τα παιδιά τους, ή επιλέγουν να μην κάνουν παιδιά για να έχουν κατοικίδιο!
«Τέτοια φροντίδα αυτοί όλοι δεν έχουν για τα παιδιά τους και αμφιβάλλω αν έχουν παιδιά... Μάλιστα... εκεί καταντήσαμε..., είπε.
«Λένε ότι η Εκκλησία είναι οπισθοδρόμηση και Μεσαίωνας και τα παιδιά τους είναι στον δρόμο και γίνονται εγκληματίες», ήταν μια άλλη αποστροφή του Μητροπολίτη.
Η εποχή της ανοχής στα ξεπερασμένα στερεότυπα μοιάζει να ανήκει στο παρελθόν, όμως κάποιοι ιεράρχες επιμένουν να μας θυμίζουν τον Μεσαίωνα - όχι μέσα από τη Βίβλο, αλλά από την έλλειψη σεβασμού και κατανόησης για τη σύγχρονη ζωή. Μήπως, λέμε μήπως, να πει κάποιος στον Μητροπολίτη ότι έχει φτάσει η ώρα να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα με σεβασμό και λογική;
Εξάλλου, αν αυτή είναι η... θεϊκή εικόνα του μέλλοντος, μάλλον θα προτιμήσουμε να βγούμε στους δρόμους με τα σκυλιά μας - τουλάχιστον εκεί υπάρχει λίγη... ανθρωπιά και πολλή χαρά.
Allou τέλος – και τώρα τι θα απογίνει το τρενάκι;
Ήταν θέμα χρόνου, λένε όσοι γνώριζαν τι συνέβαινε πίσω από τις μπάρες εισόδου. Μετά τον τρίμηνο "αποκλεισμό" που του επέβαλε ο Δήμος Νίκαιας–Αγίου Ιωάννη Ρέντη, το Allou! Fun Park κατεβάζει ρολά για πάντα -και μαζί του το Kidom, εκεί που χιλιάδες πιτσιρίκια έμαθαν τι σημαίνει να περιμένεις σε ουρά για να ζήσεις κάτι που κρατάει 45 δευτερόλεπτα.
Η ανακοίνωση της εταιρείας είχε τον τόνο μνημοσύνου: ευχαριστίες στο κοινό, τους εργαζόμενους, τους συνεργάτες, αλλά και αιχμές για "καταχρηστική και νομικά αβάσιμη" απόφαση του δήμου που -όπως υποστηρίζεται- έδωσε τη χαριστική βολή. Το τρίμηνο κλείσιμο, μέσα στην καρδιά της σεζόν, ήταν για τη διοίκηση κάτι παραπάνω από καμπανάκι: ήταν το τέλος μιας εποχής που δεν πρόλαβε να ξαναβρεί τα πατήματά της μετά την πανδημία.
Ο Δήμος, από την άλλη, δεν υποχώρησε ούτε σπιθαμή. "Είχαμε προειδοποιήσει", έλεγαν από το δημαρχείο. "Δεν κατατέθηκαν εγκαίρως τα δικαιολογητικά για την ανανέωση της άδειας". Και -σαν να μην έφτανε αυτό- είχε προηγηθεί και το πολύκροτο περιστατικό εγκλωβισμού παιδιών σε παιχνίδι ύψους. Ένα παιχνίδι που κόλλησε για 15 λεπτά στον αέρα, με τον κόσμο να καταγράφει βίντεο και τις γεννήτριες να μπλέκονται σε αντιφάσεις: η εταιρεία μίλησε για διακοπή ρεύματος, για απόλυτη λειτουργικότητα και για "σταδιακή εκκένωση" χωρίς ρίσκο.
Αλλά όταν η κοινή γνώμη έχει δει παιδικά πόδια να αιωρούνται στον ουρανό του Ρέντη χωρίς να κατεβαίνουν, η πλάστιγγα γέρνει αλλού.
Για τους υπαλλήλους που δούλευαν στα καροτσάκια με τα μαλλιά της γριάς, για τους εφήβους που έδιναν ραντεβού "έξω από τα συγκρουόμενα", για τους γονείς που έκαναν υπομονή με το σνακ των 8 ευρώ και για τους νυχτερινούς επισκέπτες που ανέβαιναν στην "τροχαλία" για να κοιτάξουν τη νύχτα από ψηλά, το Allou ήταν μια σταθερά.
Κι όπως όλες οι σταθερές αυτής της χώρας -έστω και αν καταφέρνουν να επιβιώσουν 23 χρόνια- κάποια στιγμή πέφτουν πάνω σε μια τακτοποίηση πολεοδομική, μια βλάβη, μια εγκύκλιο, μια ανάρτηση στα social, και... τέλος.
Γεράκι στην Αριστοτέλους
Ένας (πολύ) απρόσμενος επισκέπτης περίμενε την κα Αγαπηδάκη το πρωί της Τρίτης. Στην οδό Αριστοτέλους, στο υπουργείο Υγείας, (καρα)κέντρο Αθήνας, μπήκε στο γραφείο της αναπληρώτριας υπουργού ένα γεράκι. Το πτηνό το έπιασαν και ειδοποιήθηκε φιλοζωική οργάνωση να πάει να το παραλάβει.
Στην παράδοση και τη λαογραφία, το γεράκι είναι σύμβολο όρασης, ελευθερίας, οξυδέρκειας και γρήγορης δράσης. Ίσως, λοιπόν να είναι μια «προφητική» ένδειξη ότι σύντομα θα έρθουν νέες λαμπρές ιδέες στην κα Αγαπηδάκη, ή μπορεί να πρόκειται απλά για ένα απρόσμενο, μοναδικό γεγονός που έφερε λίγη... μαγεία στην καθημερινότητά της. Εικάζω πάντως πως το τρομαγμένο πτηνό δεν βρέθηκε εκεί για να την... φάει, όπως ακούστηκε κάποιος μέσα στο υπουργείο Υγείας να διερωτάται...
(Ας μην ρωτήσουμε καλύτερα την άποψη του Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Παύλο. Φοβάμαι τι μπορεί να ακούσουμε!).
Η απρόσμενη συγκίνηση στην Αίγυπτο
Ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης, παρέτεινε τη διαμονή του στην Αίγυπτο, το είπαμε χθες. Η στιγμή, όμως, της όλης επίσκεψής του που πραγματικά έκλεψε την παράσταση ήταν η συνάντησή του με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Θεόδωρο Β΄.
Ο Πατριάρχης είναι Κρητικός γέννημα-θρέμμα. Και μάλιστα από το Αρκαλοχώρι, απ' όπου κατάγεται και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, υπήρχε ένας προσωπικός δεσμός που δημιούργησε συγκίνηση στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και έκανε τα λόγια του να βγαίνουν από καρδιάς: ήταν συμμαθητής με τον πατέρα του Νίκου Ανδρουλάκη.
Συγκίνηση αληθινή, ζεστή και γεμάτη αναμνήσεις, που έδωσε άλλη διάσταση στη συνάντηση, αποδεικνύοντας πως μερικές σχέσεις πηγαίνουν πιο βαθιά από τα επίσημα χαρτιά και τις φωτογραφίες.
Κέντρο Υγείας Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β'
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος κατάγεται από τα Οινόφυτα Βοιωτίας. Και είναι γνωστό το γεγονός ότι έχει στηρίξει πολύ τη γενέτειρά του. Εχει ενισχύσει οικονομικά ασθενείς οικογένειες, έχει συμβάλλει σε προγράμματα νέων κ.τ.λ. Τώρα, μετά τη Βιβλιοθήκη που φέρει το όνομά του, σήμερα, Τετάρτη, σε ειδική τελετή (στην οποία θα παραστεί ο Μακαριότατος αλλά και η κα Αγαπηδάκη) το Κέντρο Υγείας Οινοφύτων θα μετονομαστεί σε Κέντρο Υγείας Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β'.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
