Δανειολήπτες: Οι σταθεροί, οι κυμαινόμενοι και οι καταραμένοι του φράγκου
Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά μάχονται κάθε μήνα για να πληρώσουν τη δόση του στεγαστικού τους δανείου. Άλλοι τα καταφέρνουν – ίσως και οριακά. Άλλοι αναγκάζονται να μπουν σε ρύθμιση. Έχουν, όμως, ένα κοινό: κοιτάζουν την ημερομηνία πληρωμής με αγωνία.
Οι δανειολήπτες χωρίζονται σε 2+1 κυρίες κατηγορίες.
Εκείνοι που έχουν επιλέξει σταθερό επιτόκιο και ξέρουν κάθε μήνα τι θα πληρώσουν.
Εκείνοι που επέλεξαν κυμαινόμενο επιτόκιο και παρακολουθούν τις ορέξεις της ΕΚΤ και το euribor.
Και οι πλέον άτυχοι που επέλεξαν το ελβετικό φράγκο.
Οι τελευταίοι όλο για λύση ακούν και λύση δεν βλέπουν. Κάτι ακούγεται πάλι για Σεπτέμβριο – αλλά η αλήθεια είναι ότι το έχουμε ξανακούσει αυτό.
Πάντως, οι ωφελημένοι αυτή την περίοδο, είναι οι δανειολήπτες κυμαινόμενου επιτοκίου.
Η ΕΚΤ έχει ξεκινήσει εδώ και ενάμιση χρόνο έναν κύκλο μειώσεων, και οι δόσεις έχουν αρχίσει να χαμηλώνουν. Για παράδειγμα, ένας δανειολήπτης με στεγαστικό 150.000 ευρώ και αποπληρωμή 25 ετών, που η δόση του ήταν στα 950 ευρώ τον μήνα, πλέον πληρώνει γύρω στα 780 ευρώ.
Αν μέχρι το τέλος του έτους, όπως φημολογείται, μειωθούν λίγο ακόμη τα επιτόκια, οι δόσεις θα μειωθούν περαιτέρω.
Επιτέλους μια ανάσα μετά από αρκετά χρόνια...
Τα φανταράκια μας
«Καμαρωτά περνούν τα φανταράκια μας
Γεμάτο λεβεντιά το ιππικό...»
λέει το δημοφιλές εμβατήριο, και ίσως τα φανταράκια μας να περπατούν ακόμη πιο καμαρωτά μετά την αύξηση του μισθού τους από 50 έως 100 ευρώ τον μήνα που ανακοίνωσε ο Νίκος Δένδιας.
Θα πει κάποιο πνεύμα αντιλογίας: «σιγά τα λεφτά, μπροστά στα έξοδα κίνησης των φαντάρων». Σωστό κι αυτό.
Όμως μάζευε κι ας είν' και ρώγες, και ας μην υποτιμάει κανείς την ηθική ικανοποίηση των νέων μας ότι η πολιτεία δεν τους ξεχνάει.
Βέβαια, κάποιες... παλιοσειρές, κάποιες παλιές καραβάνες που πήγαν στον στρατό με κατάμαυρα σαν το κάρβουνο μαλλιά και τώρα έχουν μαλλί μπαμπάκι ή και... καθόλου, θα πουν ότι η πολιτεία ακόμη τους χρωστάει σε μισθούς κάμποσες χιλιάδες (δραχμές)... Περασμένα ξεχασμένα, σε αυτή την περίπτωση. Πατρίδα είναι αυτή. Κι οι λογαριασμοί της, όπως πάντα… άτοκοι.
Η Άγκυρα ψηφίζει... Χαφτάρ
Οι εποχές που η Άγκυρα είχε σταματήσει την προέλαση του Χαλίφα Χαφτάρ στην Τρίπολη και μεταξύ των δύο πλευρών υπήρχε αβυσσαλέο μίσος φαίνεται να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όχι μόνον αυτό, όσα έγιναν την περασμένη Πέμπτη στην Κωνσταντινούπολη καταδεικνύουν εμφατικά το αντίθετο.
Ο επικεφαλής των στρατιωτικών πληροφοριών της Λιβύης υποστράτηγος Μαχμούντ Χάμζα (της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Τρίπολης) συναντήθηκε με Τούρκους αξιωματούχους και στελέχη τουρκικών αμυντικών εταιρειών στο περιθώριο της Διεθνούς Έκθεσης Αμυντικής Βιομηχανίας (IDEF 2025).
Μόνο που τον Χάμζα δεν είδε ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Γιασάρ Γκιουλέρ. Ποιον είδε ο Γκιουλέρ (για τρίτη φορά τουλάχιστον) στο περιθώριο της IDEF; Μα τον Σαντάμ Χαφτάρ, της «κυβέρνησης» της Βεγγάζης τον οποίον ο πατέρας του έχει τοποθετήσει αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ανατολικής Λιβύης.
Να μην ξεχάσουμε εδώ ότι πριν μισό μήνα ο γενικός διευθυντής του Ταμείου Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, Μπελκασέμ Χαφτάρ έτερος γιος του Χαφτάρ (πέντε γιους και μια κόρη έχει, οι τέσσερις αισίως με επίσημες θέσεις, να τους χαίρεται), υπέγραψε σύμβαση με την τουρκική κατασκευαστική εταιρεία Ankamina Joint Stock Company για την ανακαίνιση και ανάπτυξη του Συγκροτήματος Ιατρικών Κολεγίων στο Πανεπιστήμιο της Βεγγάζης.
Η Άγκυρα φαίνεται πως (τώρα) ψηφίζει... Χαφτάρ. Εμείς;
Όταν ο Χρήστος Σταϊκούρας... σουτάρει και σκέφτεται το αμφιθέατρο
Την προηγούμενη εβδομάδα παραδόθηκε και επίσημα το ανακαινισμένο Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ στη Νέα Πεντέλη, ένα έργο με σφραγίδα ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, Πρωθυπουργού και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Όλα καλά και ωραία, με δηλώσεις για «συνεργασία, ταχύτητα και λειτουργικές υποδομές».
Και μετά, λίγο... showtime: Ο Χρήστος Σταϊκούρας, πρώην υπουργός και νυν βουλευτής, πήρε την μπάλα και έριξε μερικά σουτάκια. Για να αποδείξει πως εκτός από τα δημόσια έργα, ξέρει και από τρίποντα (ή τουλάχιστον προσπαθεί).
Αλλά όπως πάντα, τα πιο ενδιαφέροντα δεν ειπώθηκαν στο μικρόφωνο. Ειπώθηκαν στα πηγαδάκια.
Εκεί λοιπόν, ο κ. Σταϊκούρας φέρεται να εκμυστηρεύθηκε ότι σκέφτεται σοβαρά να επιστρέψει στην πανεπιστημιακή του ιδιότητα, να ξαναφορέσει το σακάκι του καθηγητή και να διδάξει στους φοιτητές του Χρηματοοικονομικά και Δημόσια Οικονομικά.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα: Πρόκειται για προσωπική αναζήτηση ή μήπως για... πολιτικό ένστικτο; Λένε κάποιοι – με οξεία πολιτική όσφρηση – ότι αυτή η «ακαδημαϊκή στροφή» ίσως υποδηλώνει πως ο πρώην υπουργός έχει διαγνώσει ότι δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των μελλοντικών κυβερνητικών σχεδιασμών. Δεν έχει πάρει σήμα από το Μαξίμου; Ή μήπως απλώς αναστοχάζεται και οργανώνει την επόμενη μέρα του μακριά από τα υπουργικά έδρανα;
Όπως και να 'χει, το timing της δήλωσης έχει το ενδιαφέρον του. Άλλωστε, ο Σταϊκούρας ξέρει καλά ότι στο πολιτικό γήπεδο, όπως και στο μπασκετικό, σημασία έχει όχι μόνο να ρίχνεις το σουτ – αλλά να ξέρεις και πότε να το κάνεις.
Πιο ακριβά και από τη Νέα Υόρκη
Πρόσφατη έκθεση της Deutsche Bank συνέκρινε το κόστος για λογαριασμούς κοινής ωφέλειας σε μεγάλες πόλεις παγκοσμίως.
Για ένα μέσο διαμέρισμα, 85 τετραγωνικών, το κόστος στην Αθήνα ανέρχεται στα 197 ευρώ το μήνα για ρεύμα, νερό, σκουπίδια.
Περίπου το 20% ενός μέσου μισθού δηλαδή.
Αλλά αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση, είναι ότι το κόστος ξεπερνά πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Σίδνει και η Βαρκελώνη, ενώ είμαστε ίσα και όμοια με το Ντουμπάι.
Δηλαδή μιλάμε για πόλεις όπου οι μισθοί είναι πολλαπλάσιοι...
Και μη χειρότερα...
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
