«Να διατηρείς την ταυτότητά σου χωρίς να φοβάσαι να προσαρμοστείς. Να είσαι ευέλικτη, χωρίς όμως να χάνεις τον πυρήνα σου», είναι η παραίνεση της Ελληνοαμερικανίδας ηθοποιού Περού Καβαλιέρι προς όσες και όσους ονειρεύονται διεθνή καριέρα στην υποκριτική.
Η Περού Καβαλιέρι, με συμμετοχές σε ελληνικές και διεθνείς παραγωγές θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης, ετοιμάζεται να εμφανιστεί το χειμώνα στη μεγάλη οθόνη με την ταινία «Invincibles». Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η ηθοποιός αποκαλύπτει πως ανακάλυψε τη μαγεία του θεάτρου παρακολουθώντας παράσταση αρχαίας κωμωδίας, περιγράφει τη γνωριμία της με τη Χόλι Χάντερ και παραδέχεται τη γοητεία που νιώθει ζώντας σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Εξηγεί, επίσης, πως κατάφερε να ερμηνεύσει έναν απαιτητικό ρόλο αντλώντας έμπνευση από ένα τραγούδι του Τζίμι Χέντριξ και μια φωτογραφία της Πάτι Χιρστ.
Σε αναδρομή στα παιδικά της χρόνια, η ίδια αναφέρει: «Ο παππούς μου στην Αμερική υπήρξε συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Με μύησε από μικρή στην τέχνη, βάζοντάς με να παίζω σκηνές στο σπίτι, ενώ η γιαγιά μου, γλύπτρια στο επάγγελμα, μου έφτιαχνε κοστούμια. Ζούσα μαγικές στιγμές μαζί τους». Από πολύ νωρίς, καταλάβαινε πως το πάθος της για το θέατρο και τον κινηματογράφο ήταν αυτό που ήθελε να ακολουθήσει: «Η υποκριτική μου έδινε τη δυνατότητα να ζήσω πολλά επαγγέλματα—από γιατρός έως ιππέας!», αναφέρει η Καβαλιέρι, που γεννήθηκε στο Σιάτλ και μεγάλωσε μεταξύ Αθήνας και Καλιφόρνιας.
Η πρώτη επαφή με το θέατρο ως θεατής ήρθε μέσω της παράστασης «Οι Όρνιθες» του Αριστοφάνη στο Ηρώδειο—aποκαλύπτει πως η ενέργεια της σκηνής και το πάθος του κοινού την καθόρισαν. Η επαγγελματική της πορεία ξεκίνησε στα 14, συμμετέχοντας ως χορεύτρια σε θεατρική παράσταση στην Καλιφόρνια και σύντομα, ύστερα από πρόταση του σκηνοθέτη, ανέλαβε και μικρό ρόλο, κάτι που, όπως λέει, της προσέφερε μια ιδιαίτερη αίσθηση ελευθερίας.
Στα εφηβικά χρόνια, λόγω οικογενειακών αλλαγών, μετακόμισε με τη μητέρα της στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου βρήκε καλλιτεχνικές ευκαιρίες και πρόσβαση σε εξαιρετικές σχολές, γεγονός που συνέβαλε στην απόφασή της να αφοσιωθεί στην υποκριτική.
Η συνάντηση με τη Χόλι Χάντερ και οι πρώτοι μέντορες
Καθοριστική στάθηκε η γνωριμία της με τη Χόλι Χάντερ όταν σπούδαζε στο πανεπιστήμιο: «Μου πρότειναν να της λέω τα λόγια και έτσι, στην αυλή της, μου είπε: 'Συνέχισε τις σπουδές σου σε σχολή υποκριτικής, όπως έκανα κι εγώ'». Η Καβαλιέρι ακολούθησε τη συμβουλή, πέρασε στην αναγνωρισμένη Σχολή Stella Adler στη Νέα Υόρκη και εκεί, η επαγγελματική της ταυτότητα διαμορφώθηκε με τη βοήθεια αξιόλογων μέντορων.
Από τους πρώτους της δασκάλους, ξεχωρίζει τον Jim Kirkwood, που της ενστάλαξε το σεβασμό για την τέχνη και τον χώρο του θεάτρου. Επίσης, ως μέντορα καταγράφει τον Earl Gister, διευθυντή του τμήματος υποκριτικής στο Yale, ο οποίος της δίδαξε σημαντικά μαθήματα σχετικά με τη συναισθηματική ειλικρίνεια στην ερμηνεία.
Μεταξύ δύο κόσμων και η πρόκληση της προσαρμογής
Η μεγαλύτερη πρόκληση για την Καβαλιέρι είναι η προσαρμογή στους διαφορετικούς επαγγελματικούς ρυθμούς που επικρατούν σε κάθε χώρα. «Στην Αμερική βασιλεύει η οργάνωση, η μέθοδος και η πειθαρχία. Στην Ελλάδα προέχει το πάθος, η αυθόρμητη δημιουργικότητα. Τα αποτελέσματα είναι συχνά αυθεντικά, ζωντανά», εξηγεί.
Η δουλειά στο εξωτερικό απαιτεί, όπως τονίζει, επιμονή, υπομονή και πίστη στον εαυτό σου, ακόμα και χωρίς εξωτερική επιβεβαίωση: «Για να χτίσεις καριέρα έξω χρειάζεται να ξεκινάς απ’ το μηδέν ξανά και ξανά. Νέες χώρες, γλώσσες, άνθρωποι». Περιγράφει το ταξίδι της ως μη γραμμικό, γεμάτο εμπόδια και ανατροπές, αλλά και βαθιά ικανοποίηση όταν ανοίγουν δρόμοι, ίσως όχι ακριβώς όπως τους είχες φανταστεί, αλλά κατάλληλοι για τη δική σου αλήθεια.
Σημαντική πρόκληση θεωρεί και τη δράση της ανάμεσα σε δύο γλώσσες και κουλτούρες: «Μου αρέσει να ζω ανάμεσα σε δύο κόσμους. Δεν είναι μόνο η γλώσσα, αλλά και οι κουλτούρες, οι ρυθμοί, οι τρόποι σκέψης. Ακόμη και στις ΗΠΑ, αλλάζει η κουλτούρα από πολιτεία σε πολιτεία». Παράλληλα, αναδεικνύει τις τεχνικές διαφορές σε κάθε αγορά και δηλώνει πως της αρέσει η άμεση, αυθεντική επαφή που βρίσκει στην Ελλάδα.
Απαιτητικοί ρόλοι και νέες εμπνεύσεις
Αναλογιζόμενη τους πιο απαιτητικούς της ρόλους, ξεχωρίζει τη συμμετοχή της στο θεατρικό «Marisol» του José Rivera: «Ο ρόλος μου ήταν σκοτεινός και παράλογος. Για να τον προσεγγίσω, με βοήθησε η φωτογραφία της Πάτι Χιρστ με όπλο και το τραγούδι “Angel” του Jimi Hendrix. Βρήκα το σημείο αναφοράς μου σε αυτά τα στοιχεία», περιγράφει.
Γυναικεία χειραφέτηση και ο αγώνας για ίση εκπροσώπηση
Ως μέλος του WIFT (Women in Film and Television), του μεγαλύτερου διεθνούς δικτύου για τη γυναικεία εκπροσώπηση στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, η Καβαλιέρι επισημαίνει τη θετική πορεία που διαγράφουν οι γυναίκες στον χώρο. Η συζήτηση για ισότητα στις αμοιβές, όπως λέει, έχει ανοίξει, αλλά παραμένει δύσκολο για τις νέες ηθοποιούς να μην συμβιβάζονται. «Απαιτεί θάρρος να βάζεις όρια και να λες ''όχι'', χωρίς να φοβάσαι για τη δουλειά σου. Η στήριξη μεταξύ μας είναι απαραίτητη», τονίζει.
Όνειρα, στόχοι και επόμενα βήματα
Το μεγάλο της όνειρο είναι να συνεχίσει να εργάζεται με πάθος και αλήθεια και να βρεθεί κάποτε στις μεγάλες θεατρικές σκηνές του κόσμου. «Θέλω να μπορέσω να πω στην κόρη μου: ''Όλα είναι δυνατά όταν δεν τα παρατάς''», αναφέρει συγκινημένη.
Η Περού Καβαλιέρι συμμετέχει στην ταινία «Invincibles» σε συμπαραγωγή Σλοβακίας-Τσεχίας, που αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στην Πράγα, καθώς και στο θρίλερ «A Home to Die For», μέρος του οποίου γυρίστηκε στην Ελλάδα. Παράλληλα, με τον παραγωγό Αλεξάντερ Πάτσος, ίδρυσαν κινηματογραφική εταιρεία με στόχο την προώθηση γυρισμάτων αγγλόφωνων ταινιών στην Ελλάδα.
Ρεπορτάζ: Κατερίνα Γιαννίκη
*Σημείωση: Επισυνάπτονται φωτογραφίες που παραχώρησε η Περού Καβαλιέρι για χρήση στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
