Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision είναι ανταγωνιστικός και πάντα αμφιλεγόμενος. Είναι γελοίος, όπως θα επιβεβαιώσουν κάποιοι. Είναι όμως και μια επίδειξη εκπληκτικού ταλέντου. Και είναι μεγάλος σε διάρκεια. Είκοσι έξι χώρες θα διαγωνιστούν σε έναν τετράωρο μεγάλο τελικό, που αποτελεί ένα από τα καθοριστικά γεγονότα στο πολιτιστικό ημερολόγιο της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
Ο δημοσιογράφος του CNN, Ρομπ Πιτσέτα, που καλύπτει τη Eurovision για έβδομη χρονιά, έχει δημιουργήσει αυτήν την εντελώς υποκειμενική κατάταξη για όλους τους καλλιτέχνες που θα ανέβουν στη σκηνή του τελικού, με τη βοήθεια του περσινού νικητή, Nemo, ο οποίος κέρδισε το χρυσό μετάλλιο για την πρωτοποριακή ποπ όπερά του «The Code».
Η φετινή σκηνή είναι γεμάτη με σεξ, ενέργεια, σεξ, συναισθηματικές μπαλάντες και σεξ. «Είναι μια πολύ καυτή χρονιά», σημειώνει το Νέμο. «Μου αρέσει πολύ αυτό».
Ας την δούμε:
26. Αρμενία: PARG, «Survivor»
Αν σας αρέσουν οι Imagine Dragons, θα βρείτε τον PARG ελαφρώς άκομψο. Ο PARG είναι στο μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισής του «τόπλες» σε έναν διάδρομο, κυρίως έγχρωμο, αλλά μερικές φορές - ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ - ασπρόμαυρο. Τεχνικά, είναι ένας πολύ όμορφος άντρας, αλλά υπάρχει κάτι αόριστα παραγόμενο από την Τεχνητή Νοημοσύνη σε όλη του την αισθητική. Το τραγούδι είναι απαίσιο, παρεμπιπτόντως.
25. Σαν Μαρίνο: Gabry Ponte, «Tutta L'Italia»
Μόλις 33.000 άνθρωποι ζουν στο Σαν Μαρίνο, επομένως οι ενήλικες που είναι αρκετά γυμνασμένοι ώστε να μπορούν να κουνούν σαγηνευτικά τους γοφούς τους, αντιμετωπίζουν υψηλές πιθανότητες να «στρατολογηθούν». Συνήθως όμως, το Σαν Μαρίνο θα στραφεί στους Ιταλούς γείτονές του για βοήθεια. «Μοιραζόμαστε πολλή τέχνη και πολιτισμό», λέει στο CNN ο Ιταλός Gabry Ponte.
Και... κυρίες και κύριοι, έχουμε έναν καλλιτέχνη που βρίσκεται στην κορυφή των charts ανάμεσά μας! Θυμάστε την εξοργιστικά εθιστική επιτυχία του 1998 «Blue (Da Ba Dee)»; Αυτός ήταν ο τύπος! Ο Ponte, του συγκροτήματος Eiffel 65 τότε, επιστρέφει μόλις 27 χρόνια αργότερα με το «Tutta L'Italia», το οποίο μιλάει για «Σπαγγέτι, κρασί, τον Πατέρα μας και τη Μόνα Λίζα».
24. Ηνωμένο Βασίλειο: Remember Monday, “What The Hell Just Happened?”
Οι Βρετανοί, για άλλη μια φορά... έχουν ελπίδα. Καμία ανελέητη απόρριψη δεν μπορεί να την συντρίψει. Και ιδού τα καλά νέα: Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει την τάση να επιλέγει διαγωνιζόμενους με «μελωδικές» δυσκολίες, αλλά αυτά τα κορίτσια τα πάνε πολύ καλά στην ερμηνεία!
Το «What The Hell Just Happened» (Τι στο δι@@@ο συνέβη μόλις τώρα;) είναι το όνομα της συμμετοχής των Remember Monday και μάλλον θα είναι και το συναίσθημα που θα κυριαρχήσει σε όλη την Ευρώπη μόλις αποχωρήσουν από τη σκηνή!
Το πρόβλημα; Είναι ένα απαίσιο τραγούδι. Η σκηνοθεσία είναι ανεξήγητα βαρετή. Το ρεφρέν με την αλλαγή ρυθμού γίνεται γρήγορα κουραστικό. Θεματικά, όλο το τραγούδι έχει «κολλήσει» στο 2013, αναλύοντας άσκοπα ένα πάρτι, όπως ήταν τα τραγούδια hangover-pop της Kesha και της Katy Perry. Αλλά οι καιροί έχουν αλλάξει. Η Kesha τώρα δημιουργεί δυναμική, αναγνωρισμένη από τους κριτικούς art-pop. Η Perry είναι μια αυτοαποκαλούμενη αυθεντία στην αστρολογία, την αστρονομία και τα αστέρια.
Αυτό το τραγούδι είναι ένα βαρετό αντίγραφο μιας περασμένης εποχής που δεν αντιμετωπίζει τους οπαδούς της Eurovision με τον σεβασμό που τους αξίζει. Μια ακόμη καταστροφή έρχεται για τη Βρετανία. Απλώς δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα.
23. Πορτογαλία: Napa, «Deslocado»
Καμία εκλογική αναμέτρηση δεν μπορεί να περάσει χωρίς αντιπαράθεση αυτές τις μέρες, και η επιτυχία της Πορτογαλίας στον ημιτελικό άφησε άναυδους ακόμη και τους πιο έμπειρους οπαδούς της Eurovision. Αυτό το τραγούδι είναι απόλυτα ωραίο - δεν θα ήταν καθόλου άσχημο για τη λίστα αναπαραγωγής σας, το πρωί της Κυριακής - αλλά δεν υπάρχει τίποτα στη σκηνοθεσία που να το αναβαθμίζει.
22. Λιθουανία: Katarsis, “Tavo Akys”
«Τα θεμέλια των πάντων έχουν ήδη αρχίσει να σαπίζουν», φωνάζει ο τραγουδιστής του, Katarsis. «Τα μάτια σου βλέπουν πόνο».
Είναι μελαγχολικό. Είναι λίγο βαρετό. Ο Katarsis σαφώς προσπαθεί να ξεπεράσει κάτι, και αυτό είναι υπέροχο, αλλά αν η Eurovision είναι ένα πάρτι, είναι ο διαγωνιζόμενος στον οποίο δεν θέλεις πραγματικά να μπλέξεις σε συζήτηση.
21. Γερμανία: Abor & Tynna, "Baller"
Η Γερμανία δεν θα κερδίσει τη Eurovision, αλλά κερδίζει το πολυπόθητο βραβείο του CNN για τους χειρότερους στίχους του διαγωνισμού. «Κάνω τρύπες στη νύχτα· αστέρια πέφτουν και χτυπούν στην οροφή μου», τραγουδούν «ανόητα» οι Abor και Tynna. «Σιλουέτες κιμωλίας στο πεζοδρόμιο· ένας τόπος εγκλήματος μεταξύ μας, όπως στο 'CSI'». Μουσικά, αυτό είναι ένα «ύπουλο» τραγούδι, και η ζωντανή εμφάνιση δεν το ανεβάζει επίπεδο.
20. Ισραήλ: Yuval Raphael, “New Day Will Rise”
Οι μεγαλύτεροι πονοκέφαλοι που αντιμετωπίζουν οι διοργανωτές περιστρέφονται και πάλι γύρω από τη συμμετοχή του Ισραήλ, στην οποία επιτίθεται τμήμα των οπαδών λόγω του πολέμου στη Γάζα. Η Yuval Raphael επέζησε μετά την επίθεση στο μουσικό φεστιβάλ Nova στις 7 Οκτωβρίου. Θα τραγουδήσει σε μια αρένα στην οποία θα κυματίζουν παλαιστινιακές σημαίες, μετά από αλλαγή κανόνων από την Ευρωπαϊκή Ένωση Ραδιοτηλεόρασης (EBU). Οι διοργανωτές ελπίζουν ότι η εμφάνισή της θα ολοκληρωθεί χωρίς απρόοπτα. Αυτή είναι η δεύτερη συνεχόμενη ισραηλινή μπαλάντα που κάνει έμμεση αναφορά στις επιθέσεις της Χαμάς, αλλά σε μουσικό επίπεδο, είναι η πιο αδύναμη από τις δύο.
19. Ισπανία: Melody, “Esa Diva”
Οι λεγόμενοι «Big Five», το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία, προκρίνονται αυτόματα στον τελικό χάρη στις οικονομικές τους συνεισφορές στην EBU. Αλλά ακόμη κι αν τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν την απευθείας είσοδο στον τελικό, δεν εγγυώνται πόντους. Η σκηνοθεσία της Melody είναι υπέροχη και το τραγούδι είναι... καυτό (!!), αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς είτε την κριτική επιτροπή είτε το τηλεοπτικό κοινό να το λατρέψουν. Η ντίβα κατέρρευσε!
18. Ισλανδία: VÆB, “Róa”
Το φουτουριστικό ζευγάρι της shout-pop, VÆB, φέρνει ενέργεια – ενδεχομένως λίγο υπερβολική – και πιθανότατα θα χρησιμοποιηθεί από τους παραγωγούς για να ταρακουνήσει τους τηλεθεατές από τον λήθαργο που συνήθως προκαλούν οι μπαλάντες. Αλλά εκεί τελειώνει η χρήση του.
17. Νορβηγία: Kyle Alessandro, «Lighter»
Ο δεκαεννιάχρονος Kyle Alessandro είναι ένας ενεργητικός ερμηνευτής. Αλλά οι στίχοι διαβάζονται σαν να έχουν περάσει από το Google Translate 16 φορές, κάτι που αποτελεί (βέβαια) επίτευγμα, δεδομένου ότι τραγουδάει στα αγγλικά.
16. Πολωνία: Justyna Steczkowska, “GAJA”
Η Justyna Steczkowska επιστρέφει στη Eurovision 30 χρόνια αφότου εκπροσώπησε για πρώτη φορά την Πολωνία, και η ερμηνεία της είναι μαγευτική. Κρεμιέται πάνω από τη σκηνή, κάνει μια σειρά από απαιτητικές κινήσεις και μάλιστα (προσποιείται ότι) παίζει βιολί. Αλλά φωνητικά, είναι λίγο... «τσιριχτή»!
15. Λετονία: Tautumeitas, “Bur Man Laimi”
Δύο εξαιρετικά θετικές τάσεις ξεχωρίζουν στο φετινό πεδίο της Eurovision: η προαναφερθείσα sex ατμόσφαιρα και ο τεράστιος αριθμός τραγουδιών που ερμηνεύονται και εμπνέονται από εθνικές γλώσσες και πολιτισμούς. Λιγότερα κομμάτια είναι στα αγγλικά φέτος. Μονότονες μπαλάντες γεμάτες αδέξιες μεταφορές εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά είναι πιο δύσκολο να τις βρεις. Αντ' αυτού, έχουμε ενδιαφέροντα πράγματα όπως αυτό: ένα εθνο-ποπ συγκρότημα έξι γυναικών εμπνευσμένο από νεράιδες, που συνδυάζει λετονική λαϊκή εικόνα με ένα αιθέριο άσμα και μια άψογα προβαρισμένη χορογραφία. Είναι τολμηρό και sexy, αλλά δεν θα λειτουργήσει για όλους. Παρόλα αυτά, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να είναι η Eurovision.
14. Ελλάδα: Κλαυδία «Αστερομάτα»
Μια μπαλάντα που μπορεί να σε στοιχειώσει με θέμα τον ξεριζωμό, η οποία χρειάζεται μερικές ακροάσεις για να εκτιμηθεί πραγματικά. Είναι φιλόδοξη και προσωπική, και τα φωνητικά της Κλαυδίας είναι κορυφαία.
13. Ολλανδία: Claude: “C'est La Vie”
Με το που θα ανέβει ο Claude στη σκηνή, θα έχει ήδη ξεπεράσει τον περσινό Ολλανδό συμμετέχοντα, τον Τζουστ, ο οποίος αποκλείστηκε λίγο πριν την εμφάνισή του στον τελικό, μετά από έναν καβγά, οι λεπτομέρειες του οποίου παραμένουν... μυστηριώδεις! Η εναλλαγή μεταξύ αγγλικών και γαλλικών είναι λίγο σαν παιχνίδι για την κριτική επιτροπή, αλλά αυτό το ρεφρέν είναι αρκετά μελωδικό και με άψογη ερμηνεία.
12. Ουκρανία: Ziferblat, “Bird of Pray”
Η Ουκρανία διαπρέπει στη Eurovision! Αυτό το τραγούδι είναι τολμηρό – ίσως είναι η πιο δύσκολη συμμετοχή να την προσδιορίσει κανείς μουσικά. Τα κοστούμια είναι καθαρά glam rock, αλλά ακόμη και camper. Οι μελωδίες κυκλοφορούν παντού και ποτέ δεν καταλήγουν ακριβώς εκεί που θα περίμενε κανείς. Αρέσει πολύ στο Nemo: «Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα (τραγούδια) μουσικά – είναι πολύ τολμηρό... Τολμηρό, αλλά όμορφο».
11. Εσθονία: Tommy Cash, «Espresso Macchiato»
«Χωρίς στρες, χωρίς στρες, δεν χρειάζεται να είσαι καταθλιμμένος», μας λέει ο Tommy Cash με εξοργιστική «επιπολαιότητα», σε ένα εντυπωσιακό, κατά τα άλλα, θέαμα με καρικατούρες της ιταλικής κουλτούρας του καφέ. Το τραγούδι προκάλεσε ένα σύντομο διπλωματικό επεισόδιο, όπως συμβαίνει συχνά με τις συμμετοχές της Eurovision, με ορισμένους στην Ιταλία να εξοργίζονται με τα «τεμπέλικα» στερεότυπα που παρουσιάζονται. Αλλά ο Tommy επιμένει ότι αυτό που ακούει είναι «κυρίως αγάπη» και ότι μόνο το «0,2%» των Ιταλών, αισθάνονται προσβεβλημένοι. «Δεν είμαι ποτέ καταθλιμμένος», λέει στο CNN. Αλλά παραδέχεται ότι «μερικές φορές, μπορεί να αγχωθώ». Δεν θα θέλετε να σας αρέσει αυτό το τραγούδι, αλλά πιθανότατα θα σας αρέσει.
10. Μάλτα: Miriana Conte, “Serving”
Αυτό το τραγούδι ονομαζόταν «Kant», μέχρι που η EBU – προφανώς μη φαν της θεωρίας του Γερμανού φιλοσόφου για τον υπερβατικό ιδεαλισμό – ανάγκασετη Μάλτα να το αλλάξει. Οι αναγνώστες της Γενιάς Ζ θα γνωρίζουν, ούτως ή άλλως, την αργκό φράση στην οποία αναφέρεται η Miriana Conte, και εκείνη ανεβαίνει στη σκηνή μέσα σε ένα «μανιασμένο» σύννεφο κοριτσίστικων αστείων και «βουτά» σε μερικές εντυπωσιακές φωνητικές ακροβατικές επιδείξεις τύπου Ariana Grande. Η ενορχήστρωση είναι πολύ «2015», αλλά ως επί το πλείστον λειτουργεί. «Έχει αυτή την καταπληκτική αύρα», λέει το Nemo. «Το 'χει!».
9. Δανία: Sissal, «Hallucination»
Ο μακρύς εθνικός εφιάλτης της Δανίας τελείωσε. Η μεγαλύτερη απουσία της διοργάνωσης από τον τελικό (προκρίθηκαν τελευταία φορά το 2019) απαθανατίστηκε από μια υπέροχη, επική, καυτή μπαλάντα που αξίζει πολύ περισσότερη αγάπη από όση παίρνει. Είναι καλή με ακουστικά, αλλά είναι πολύ καλύτερη ζωντανά.
8. Σουηδία: KAJ, “Bara Bada Bastu”
Η Σουηδία είναι η διαχρονική δύναμη της Eurovision. Φέτος, εκπροσωπείται από ένα φινλανδικό τρίο που κέρδισε την πρόκριση στη γειτονική του χώρα με ενθουσιασμό. «Θα κάνουμε σάουνα, σάουνα, ατμό», τραγουδούν οι KAJ σε ένα γιγάντιο σκηνικό σάουνας. Και δεν είναι απλά ένα συγκρότημα - αυτοί οι τύποι λατρεύουν πραγματικά τη σάουνα. «Είναι υπέροχο για την ψυχική υγεία, τη σωματική υγεία, είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να κάνεις φίλους», λέει ο Jakob Norrgård στο CNN. «Είμαι μέλος μιας κοινότητας σάουνας», προσθέτει ο Axel Åhman. «Γνωρίζεις κάθε είδους ανθρώπους».
Αυτό το τραγούδι είναι το φαβορί και έχει λάβει την υποστήριξη του προέδρου της Φινλανδίας - κάτι που είναι λίγο παράξενο, αφού η χώρα έχει τον δικό της διαγωνιζόμενο. Είναι αναμφισβήτητα «πιασάρικο», αλλά δεν μπορούμε να το τοποθετήσουμε στο ίδιο βάθρο με προηγούμενους Σουηδούς νικητές όπως οι ABBA και η Loreen.
Τουλάχιστον περνά ένα σοβαρό μήνυμα δημόσιας υγείας. «Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στη σάουνά μας. Θα μπορούσαμε να μείνουμε εκεί για ώρες, αν κάναμε διαγωνισμό», λέει ο Norrgård, προτού ο τόνος του αλλάξει και δηλώσει εντελώς σοβαρά: «Αλλά δεν πρέπει ποτέ να συμμετέχεις σε αγώνες στη σάουνα. Είναι κακή ιδέα».
7. Λουξεμβούργο: Laura Thorn, «La Poupée Monte Le Son»
Μια ζωηρή, διασκεδαστική και εξαιρετικά υποτιμημένη παραλλαγή ενός κλασικού κομματιού. Αυτό το κομμάτι από τη Laura Thorn (με τίτλο «The Doll Turns Up The Sound» στα αγγλικά) είναι μια παιχνιδιάρικη απάντηση στο τραγούδι του Λουξεμβούργου στη Eurovision του 1965, «Wax doll, rag doll», ανακτώντας την αίγλη που έλειπε από τους στίχους που έγραψε η France Gall πριν από έξι δεκαετίες. Θα ήταν έγκλημα αν αυτό δεν είχε καλή επιτυχία!
6. Ιταλία: Lucio Corsi, “Volevo Essere Un Duro”
Αν ο Lucio Corsi αντιπροσώπευε ένα λιγότερο κομψό έθνος, θα υποθέταμε ότι είχε «αντιδράσει» στο ελβετικό καλοκαίρι εφαρμόζοντας υπερβολικά το αντηλιακό του. Αλλά είναι Ιταλός, οπότε τείνουμε να πιστεύουμε ότι η εμφάνισή του είναι εμνευσμένη από έναν κλόουν παντομίμας, τον Pierrot, όπως ο David Bowie της εποχής τού «Ashes to Ashes». Όπως και να 'χει, είναι ένα όμορφο τραγούδι (με τίτλο «I Wanted to Be Tough» στα αγγλικά) που ασχολείται με θέματα αρρενωπότητας και αυτοεικόνας - και είναι το αγαπημένο του Nemo. «Είναι πολύ πάνω από τα ραντάρ - δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος δεν το έχει ακούσει ακόμα», λέει στο CNN. «Με αγγίζει πραγματικά».
5. Γαλλία: Louane, "Maman"
Ο διάβολος εργάζεται σκληρά, αλλά οι υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων της Eurovision εργάζονται σκληρότερα. Σύμφωνα με τη βιογραφία που διανεμήθηκε στα μέλη των μέσων ενημέρωσης, μαθαίνουμε ότι η Louane «θεωρείται κάτι περισσότερο από μια απλή καλλιτέχνης: Έχει χαρακτηριστεί ως γέφυρα μεταξύ του προσωπικού και του γενικού». Ποιος την αποκάλεσε έτσι; Μήπως απλώς βγήκε από το στόμα του, μετά από μερικές μπύρες; Δεν βγάζει καν νόημα!
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Γαλλία στέλνει για άλλη μια φορά ένα «στολίδι», μια συγκινητική μπαλάντα αφιερωμένη στην εκλιπούσα μητέρα τής Louane. Η Γαλλία έχει «φλερτάρει» με την επιτυχία στην Eurovision με πολλές πρόσφατες συμμετοχές όπως τα «Voilà», «Mon amour», «J'ai cherché» και «Mercy»! Αυτή θα μπορούσε να τις ξεπεράσει όλες!
4. Ελβετία: Zoë Më, "Voyage"
Οι χώρες δεν κερδίζουν ποτέ συνεχόμενα. Κρίμα, γιατί αυτό θα ήταν εκπληκτικό. Μια απαλή μπαλάντα από ένα αστέρι γεννημένο στη Βασιλεία – υπέροχα τραγουδισμένο και κινηματογραφικά εκτελεσμένο – θα ξεχωρίσει ανάμεσα στους χαοτικούς ανταγωνιστές του. «Ο πυρήνας του 'Voyage' αφορά τη διάδοση της καλοσύνης», λέει η Zoë Më στο CNN. «Πιστεύω πραγματικά στο τραγούδι». «Είναι τόσο συναισθηματικά συναρπαστικό», προσθέτει το Nemo.
3. Φινλανδία: Erika Vikman, “Ich Komme”
Αν ο τίτλος του τραγουδιού της Erika Vikman «Ich Komme» – που στα γερμανικά σημαίνει «Έρχομαι» – δεν εξηγεί κάτι, η Erika είναι εκεί για να τον εξηγήσει. «Το τραγούδι αφορά κυριολεκτικά έναν οργασμό», λέει στο CNN. Τι βάζουν στο νερό στη Βασιλεία;
Η δύναμη, η σεξουαλικότητα, η γυναικεία ενδυνάμωση και έκφραση εξερευνώνται σε αυτό το ξέφρενο και εκρηκτικό κομμάτι. Ένα γιγάντιο μικρόφωνο που «ψεκάζει» πυρομαχικά μεταδίδει με σφυροκόπημα το μήνυμα!
2. Αυστρία: JJ, «Wasted Love»
Ο κλασικά εκπαιδευμένος JJ διαθέτει μερικές εκπληκτικές οπερατικές συγχορδίες και το τραγούδι παίζει με τα δυνατά του σημεία, κορυφώνοντας μια πραγματικά συναρπαστική κλιμακούμενη ερμηνεία. «Είχα μια αρκετά δύσκολη χρονιά και ήθελα να γράψω για την προσωπική μου εμπειρία με την χαμένη, ανεκπλήρωτη αγάπη», μας λέει. Είναι το καλύτερο τραγούδι του διαγωνισμού.
Αλλά το θέμα είναι ότι η Eurovision απεχθάνεται ακόμη και μια μικρή δόση μίμησης, και αυτό το τραγούδι μοιάζει υπερβολικά με το «The Code». Μπορεί να κατακτήσει την κορυφή, αλλά οι διαδοχικοί νικητές είναι σπάνια καλλιτέχνες που ακούγονται όπως οι προηγούμενοι. Το Nemo, από την πλευρά του, δίνει μια διπλωματική απάντηση: «Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό το ότι οι καλλιτέχνες της Eurovision συνεχίζουν να εμπνέουν ο ένας τον άλλον».
1. Αλβανία: Shkodra Elektronike, “Zjerm”
Ένας έντονα φαλακρός κύριος και μια τραγουδίστρια που φαίνεται να έχει ασχοληθεί με μια ή δύο ...αιρέσεις από το πιο απίθανο ζευγάρι της Eurovision!
Τραγουδούν για μια όαση – «Δεν υπάρχει ασθενοφόρο στον δρόμο, κανείς δεν σου μιλάει αλαζονικά» – αγνοώντας σαφώς τα βρετανικά πάρτι εργένηδων που μαστίζουν τα Τίρανα, την πρωτεύουσα της Αλβανίας.
Και πρέπει να είναι μεγάλοι θαυμαστές της Eurovision, σωστά; «Όχι, καθόλου», λέει η Beatriçe Gjergji στο CNN. «Δεν είναι το είδος της μουσικής μας».
Ειλικρινά, η αμφιθυμία τους είναι ένα πλεονέκτημα: δεν υπάρχει καμιά άλλη εμφάνιση που να μοιάζει με αυτή και, ως εκ τούτου, λαμβάνουν δίκαια την αναγνώριση των fans! «Αν πιστεύεις στο είδος της μουσικής που τραγουδάς, ίσως κάτι καλό να συμβεί», λέει ο Gjergji.
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
