Εκατό χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη. Αφορμή για μια συνέντευξη με την Γκέιλ Χολστ-Γουάρχαφτ (Gail Holst-Warhaft), καθηγήτρια, ελληνίστρια, μουσικό και συγγραφέα του βιβλίου «Μίκης Θεοδωράκης: Μύθος και πολιτική στη σύγχρονη ελληνική μουσική», το οποίο βρίσκεται λίγο πριν από την 3η συμπληρωμένη έκδοσή του (Εκδόσεις, Μετρονόμος).
Ρωτήσαμε την Αυστραλή ειδικό για την παρακαταθήκη του Έλληνα συνθέτη 100 χρόνια από τη γέννησή του και περίπου τέσσερα από την εκδημία του: «Για τους Έλληνες θα μείνουν τα τραγούδια. Και η μελοποίηση που ήταν καταπληκτική. Αυτό ήταν κατά την άποψή μου το μεγαλύτερο ταλέντο του Θεοδωράκη, η μελοποίηση.
Στον υπόλοιπο κόσμο νομίζω ότι σιγά-σιγά γίνεται συνείδηση ότι ήταν και σπουδαίος κλασικός συνθέτης. Στη Γερμανία και στη Γαλλία αναγνωρίζεται ότι υπήρξε σπουδαίος συνθέτης κλασικής μουσικής».
«Γεννούσε συνεχώς νέες μελωδίες»
Η Αυστραλή Γκέιλ Χολστ αγάπησε και εγκαταστάθηκε στη Ελλάδα στα μέσα του ΄60. Κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ο Δρόμος για το Ρεμπέτικο» και σχετικά πρόσφατα το βιβλίο «Ένα ταξίδι για το ρεμπέτικο για μικρούς και μεγάλους» (Fagotto books).
Γνώρισε τον Θεοδωράκη σε μια περιοδεία του στην Αυστραλία το 1972. Από τότε άρχισε να ασχολείται εντατικά με το έργο του, περιόδευσε μάλιστα μαζί του στη Mεταπολίτευση σε συναυλίες σε Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα παίζοντας τσέμπαλο.
Στην DW λέει ότι παρά τις εξοντωτικές εξορίες, ψυχικά και σωματικά, ο Θεοδωράκης δεν έχασε ποτέ την αισιοδοξία και τη δημιουργικότητά του:
«Αισθάνομαι δέος για τον Μίκη. Όταν διάβασα την αυτοβιογραφία του («Οι Δρόμοι του Αρχάγγελου») συνειδητοποίησα πόσο υπέφεραν αυτοί οι άνθρωποι. Είναι απίστευτο. Θεωρητικά οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσαν να μην καταφέρουν τίποτα μετά από αυτές τις τραγικές εμπειρίες. Μετά από κάθε κρίση, ωστόσο, ο Μίκης κατάφερνε να δημιουργήσει κάτι καινούργιο. Ήταν συνέχεια δημιουργικός. Δεν περνούσε μέρα που να μην έχει στο νου του μια νέα μελωδία».
Τον λάτρευαν οι προοδευτικοί στο Ισραήλ
Για την ειδικό σε ζητήματα ελληνικής μουσικής ο Θεοδωράκης ήταν και παραμένει φαινόμενο στην ιστορία της μουσικής: «Ο Μίκης ήταν γεμάτος, ήταν πηγή, έμοιαζε με ηφαίστειο. Είχε τόσες μελωδίες μέσα του, που δεν ξέρω τίποτα παρόμοιο στην ιστορία της μουσικής. Τόσες πολλές και ωραίες μελωδίες. Ίσως αν ο Σούμπερτ είχε ζήσει περισσότερα χρόνια ίσως να έγραφε κι αυτός… παρόμοια τραγούδια (γέλια)».
Η Γκέιλ Χολστ μας διηγήθηκε τέλος μια προσωπική της ιστορία για να περιγράψει τη δύναμη της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη: «Πριν από αρκετά χρόνια όταν ο σύζυγός μου ήταν καθηγητής Mηχανολογίας στο Πανεπιστήμιο Cornell, τον επισκέφθηκε ένας συνάδελφός του από το Ισραήλ. Όταν άρχισα να μιλώ στην γυναίκα του για την ελληνική μουσική και τον Μίκη Θεοδωράκη με σταμάτησε, έβαλε το χέρι στην τσέπη και έβγαλε ένα κομματάκι από εισιτήριο του Θεοδωράκη στο Ισραήλ. Μου είπε ότι "ήταν η πιο σημαντική βραδιά της ζωής μου και το έχω κρατήσει από τότε στη τσέπη μου". Περιττό να πω ότι βέβαια δεν καταλάβαινε ελληνικά. Η εντύπωση που έκανε ο Μίκης με αυτές τις συναυλίες, όπου κι αν πήγαινε ήταν μεγάλη. Τουλάχιστον εκείνη τη εποχή οι αριστεροί ή τουλάχιστον οι προοδευτικοί στο Ισραήλ τον λάτρευαν».
Διαβάστε τις Ειδήσεις σήμερα και ενημερωθείτε για τα πρόσφατα νέα.
Ακολουθήστε το Skai.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
